การตกแต่งในยุคนั้นใส่ความเป็นญี่ปุ่นมาแบบเต็มๆกล่าวคือเรียบง่ายแต่สวยงามพอดี เน้นประโยชน์ใช้สอยเป็นหลัก และงานค่อนข้างเนียบ
ลูกบิดในยุคนั้นแบบopen gearมีสำหรับในรุ่นเริ่มต้น ซึ้งต่างจากยุคปัจุบันที่กลับมาเป็นที่นิยมมากขึ้น สำหรับรุ่น300ขึ้นไปจะใช้แบบclose gearซึ้งถ้าเปิดฝาครอบออกมาก็เป็นopen gearแบบทั่วไปเลยครับ
bridge วัสดุebony
pin/saddle วัสดุwhite plastic และendpinห้อยสายสะพาย white plastic
แถมให้เป็นความรู้จากที่ผ่านมือป้ายแดงมาหลายตัว end pinและbridge pin ถ้าเป็นวัสดุและรูปแบบเดียวกันมีโอกาศเป็นของเดิมครับ ยกตัวอย่างเช่น1969 fg180 endpin black plastic pinก็จะเป็นแบบเดียวกัน
1967 fg150 endpinไม้สีดำ bridge pinก็จะเป็นไม้สีดำครับ
อาจมีคาบเกียวบางปีที่เปลี่ยนวัสดุสลับทดแทนกัน เป็นไปได้เนื่องจากกีตาร์ผลิตโดยใช้ทรัพยากรที่มีอยู่และสามารถหมดไปได้ครับ
finger board ebony /dot inlay pearl
rosset double rope กลับมาใช้อีกครั้งในรุ่นล่าสุดกับfg9 พูดเลยถ้าเข้าไทยเมื่อไรอยากหาโอกาศไปลองครับ รุ่นนี้ราคาตั้งแพงกว่าd28อีกเลยอยากทราบว่าฟิลจะเป็นอย่างไร มีคนชมว่าเสียงดีกว่ามาตินแฟนยามาฮ่าอย่างผมก็ตื่นเต้นสิครับ
บายดิ้งไม้เมเปิล เพิฟฟิ่งพลาสติคดำสลับขาว สวยงามจัดเต็มเรื่องงานฝีมือครับ
ปิ๊กการ์ดสีแดงใสแบบหนา ปิ๊กการ์ดเค้ารูปทรงโดนใจผมมากๆดูทรงก็ทราบได้ทันทีว่ายามาฮ่าโดยที่ยังไม่ต้องดูเฮดสต๊อก
back binding
