เมื่อ 50 ปีก่อนข้อมูลกีตาร์มันไม่ใด้หากันง่ายๆนะครับ โอกาสที่จะใด้เห็นกีตาร์ก็มีอยู่ไม่กี่ทางคือ 1. ไปดูการแสดงสด 2. เจอในหนังสือเพลง 3. เห็นบนปกแผ่นเสียง 4. ไปเดินเวิ้งนาครเกษม
พอใด้ไปอยู่อเมริกาในยุค '70s ก็ใด้รู้ว่าที่โน่นมีหนังสือเกี่ยวกับกีตาร์เยอะแยะ มีแมกกาซีนรายเดือนและมีคาตาล็อคแจกฟรีอีกด้วย นิสัยชอบซื้อหนังสือกีตาร์ของผมก็เริ่มต้นในตอนนั้น (แต่สมัยนี้ไม่ค่อยมีใครเขียนมาขายแล้วเพราะทุกคนไปอ่านในสื่อออนไลน์)
เมื่อก่อนนี้พวกร้านกีตาร์ที่ขายทางไปรษณีย์เขาจะลงโฆษณาในแมกกาซีน ผมก็มักจะโทรไปขอคาตาล็อคซึ่งเขาจะส่งมาให้ฟรีๆ (บางร้านผมกลับเมืองไทยแล้วยังส่งมาให้อีกหลายปี) ถ้าอยากใด้รุ่นไหนก็โทรฯไปถามราคาแล้วจ่ายด้วยเครดิตการ์ด
กิจกรรมที่สนุกที่สุดสมัยนั้นคือการตามล่าหากีตาร์มือสองตามบ้านนอก หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นที่อเมริกาเขาจะให้ชาวบ้านลงโฆษณาฟรีสำหรับหนังสือพิมพ์ฉบับวันอาทิตย์เพื่อขายของเหลือใช้ทุกประเภท ทุกวันอาทิตย์ผมก็ใด้ไปลุยหากีตาร์ประเภท closet classic ตามชนบทและก็ใด้เจอกีตาร์สวยๆในราคาถูกบ่อยๆ (สมัยนั้นผมซื้อแต่กีตาร์ไฟฟ้าและแอมป์เป็นส่วนใหญ่)
สมัยก่อนมี internet ผมใด้เปรียบคนขายเพราะผมดูสภาพเป็นและรู้ราคากลางของกีตาร์แต่ละรุ่น พอใด้มาผมก็เอามาเซ็ทอัพ เปลี่ยนสายแล้วหิ้วไปขายโรงรับจำนำแถวบ้านเพื่อเอาสตางค์มาต่อทุนจนเรียนจบปริญญาเอกครับ
