กีตาร์โปร่งยี่ห้อมาตรฐานมันไม่ใด้เปราะบางขนาดที่คุณจะต้องกังวลหรอกครับ ถ้าไม่เชื่อผมจะเล่าเรื่องสยองขวัญให้ฟังว่ากว่ามันจะเดินทางมาถึงมือคุณมันต้องผ่านอะไรมาบ้าง
โรงงานมาตรฐานที่ผลิตกีตาร์เขาจะมีระบบที่ควบคุมทั้งอุณหภูมิและความชื้นของอากาศ เรื่องสยองขวัญเริ่มต้นตอนที่ต้องส่งกีตาร์จากโรงงานไปท่าเรือ ถ้าเป็นจากโรงงาน Gibson (Montana) หรือ Martin (Pennsylvania) ตอนหน้าหนาวก็ต้องเจออุณภูมิติดลบและความชื้นที่ต่ำมากตอนอยู่บนรถบรรทุกครับ
พอมาถึงท่าเรือที่ LA ก็ต้องอยู่ในโกดังที่ไม่มีระบบปรับอากาศอีกเป็นอาทิตย์กว่าจะใด้ขึ้นเรือบรรทุกสินค้ามาเมืองไทยซึ่งตัวคอนเทนเนอร์ที่วางอยู่กลางแจ้งก็ต้องเจอทั้งความร้อน ความชื้นอีกประมาณสามอาทิตย์กว่าจะถึงกรุงเทพฯ
พอเคลียร์ของเรียบร้อยจากท่าเรือเจ้ากีตาร์ที่น่าสงสารก็ต้องมานอนอยู่ในโกดังร้อนๆอีกหลายเดือนกว่าจะมีคนซื้อ ดังนั้นถ้ามันจะพังมันก็คงพังไปก่อนจะถึงมือคุณแล้วครับ ความจริงแล้วก็มีปัจจัยสามอย่างที่ทำให้มันไม่พังทั้งๆที่เจอสภาพโหดๆคือ
1. มันไม่ต้องรับแรงดึงจากสายเพราะเขาไม่ใด้ขึ้นสายใว้
2. มันไม่โดนความชื้นเพราะเขาใส่ถุงพลาสติกใว้และมีซิลีก้าเจลอยู่ในกล่อง
3. มันมีกล่องหุ้มอยู่และไม่ใด้โดนแดดโดยตรง
ดังนั้นถ้าคุณกลัวว่ามันจะพังก็ควรผ่อนสาย เก็บใส่กล่อง เอาถุงพลาสติกห่อและเก็บใว้ในห้องก็พอครับ ผมมีกีตาร์โปร่งเกินร้อยตัวซึ่งผมไม่เคยผ่อนสายเลยซักตัวแต่เคยมีอยู่ตัวเดียวที่บริดจ์เผยอทั้งๆที่มันผลิตในประเทศไทย ดังนั้นสถานที่ผลิตไม่น่าจะเกี่ยวครับ
ตัวนี่แหละครับเป็นตัวเดียวที่บริดจ์เคยเผยอ