เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมาเจอะแต่ปัญหา
คุณแม่ของฉันท่านเข้ามา
เอ่ย กระซิบให้ฉันฟังให้ แง่คิดฉัน "ปล่อยวางมัน"
และคราวที่ฉันนั้นรู้สึกมืดมน
เธอปรากฎกายต่อหน้าฉัน
ย้ำบทเรียนที่เคยสอนฉันไว้ "ปล่อยวางมัน"
ช่างมันเถิด ช่างมันเสีย
อย่าไปสนใจ ปล่อยมันไป
เธอกระซิบย้ำคติให้ฉันได้ยิน จง "ปล่อยวางมัน"
สำหรับทุกคนที่ชอกช้ำจิตใจ
จงอย่าเจ็บ ใช้ชีวิตมันเรื่อยไป
สักวันจะพบกับทางออก จง "ปล่อยวางมัน"
และสำหรับใครที่กำลังใจหมดไป
ใจแตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่เป็นไร
โอกาสยังมีและเธอจะได้พบกับคำตอบ ก็แค่ "ปล่อยวางมัน"
ช่างมันเถิด ช่างมันเสีย
อย่าไปสนใจ ปล่อยมันไป
เธอกระซิบย้ำคติให้ฉันได้ยิน จง "ปล่อยวางมัน"
และไม่ว่าราตรีนั้นจะมืดสลัวสักเพียงไหน
ยังไงก็ต้องมีแสงสว่าง
สาดส่องมานำทางฉัน
เพื่อนำพาเราไปถึงวันพรุ่ง
แต่ตอนนี้คงต้อง
"ปล่อยวางมัน"
ฉันตื่นมาพบกับเสียงเพลงทุกครั้ง
ที่นึกถึงคำที่ท่านสอน
ที่ท่านกระซิบบอกฉันไว้ "ปล่อยวางมัน
ช่างมันเถิด ช่างมันเสีย
อย่าไปสนใจ ปล่อยมันไป
เธอกระซิบย้ำคติให้ฉันได้ยิน จง "ปล่อยวางมัน"
