ตัวของอาจารย์น่ะ โอเค อยู่แล้วครับ
การเล่นของ Vintage เสน่ห์ที่แท้จริงแล้วผมว่ามันอยู่ที่การได้ค้นคว้า ได้ทดลอง ได้ปรับแต่ง ได้บูรณะให้มันกลับมาดูดีเหมือนเดิม มากกว่า ยกตัวอย่างรถ C บางคนซื้อสำเร็จมา แต่ไม่สุขเท่าคนที่ค่อยๆบูรณะปรับแต่งไปเรื่อยๆ ไม่ทันไรก็ขายทิ้ง หนีไปเล่นอย่างอื่น ผมเลยไม่ค่อยรู้สึกรู้สมหรือดิ้นรนหาของ Vintage สักเท่าไหร่
Concept จริงๆในการเก็บสะสมกีต้าร์ของผมก็คือ
1. อะไรก็ได้ที่เราปิ๊ง มันเหมือนรักแรกพบ (แต่ระยะหลังนี่ไม่ไหว มันหลงรักง่ายเหลือเกิน)
2. อย่าให้คนใกล้ชิดเดือดร้อน (ซึ่งก็เริ่มร้อนแล้ว แต่ยังไม่เดือด)
3. ยิ่งไม่ซำ้กับใคร ถึงจะไม่ใช่กระแส ยิ่งดี
4. เสียงต้องถูกจริต ( แต่พักหลังจะต้องการความหลากหลายคือต้องไม่เหมือนกับที่เคยมี ชอบลองของแปลกว่างั้นเหอะ)
5. Spec มีความแตกต่างจากตัวที่เคยมี
เท่านี้ก่อน มึน ง่วงนอน นึกไม่ค่อยออกแล้วว่าจะพูดอะไร