อืม....คำว่าระดับโลกได้มาจากไหนครับ
ผมว่ามันต้องใช้ระยะเวลายาวนานในการพิสูจน์
กับอาจารย์โน๊ตผมรู้จักมานาน เรียนรรเดียวกัน เรียนกีต้าร์กับอาจารย์ท่านเดียวกัน(อ.สันติ ศรีเครือแก้ว)
ผมยอมรับในความพยายามและความสามารถของเขาครับ ถามว่าเขาเก่งมั๊ย เก่งแน่นอนครับ
แต่ถามผมว่าถึงระดับโลกมั๊ย ณ เวลานี้ยังไม่ใช่ครับ
แต่ก็ไม่ผิดถ้าคุณจะใช้เขาเป็นแรงบันดาลใจหรือแบบอย่าง เพราะความสามารถของเขา มาจากการฝึกฝนและความพากเพียรของเขาจริงๆครับ
ถ้าพูดถึงอาจารย์โน๊ตจะไม่พูดถึงน้องเบิร์ดคงไม่ได้ เพราะอะไรคนในวงการกีต้าร์คลาสสิคคงรู้กันดีครับ
จริงๆแล้ว ไม่อยากจะวิจารย์เลยครับ แต่ เอาซะหน่อย
ดูชื่อ คนโพส ในยูทูป ก้ คือ นักธุรกิจ ครูหนุ่ม โน๊ต โพสเอง
คำว่าระดับโลกนี่เกินไปหน่อยแบบมากๆจริงๆ
ผมดูคลิปทีไรก็ยิ้มๆในใจทุกที
เรื่องของเรื่องผมว่า นักธุรกิจ หนุ่ม ครู เขา โปรโมท ตัวเองเร็วเกินไป มาก ๆ
มีหลายอย่างที่เอาความคิดส่วนตัว มา แนะนำทางสื่อ ซึ่งไม่รู้ว่าผิดหรือถูก
เช่น การตีความบทเพลง ช่วงนี้ต้องเล่นยังงี้ยังงั้น เข้าใจเองเออเอง และก็เขียนการตีความบทเพลงลงในหนังสือที่จัดทำขึ้นเอง
การสร้างภาพ เพื่อ โปรโมทตัวเอง มากจริงๆ ลองดูในบทสัมภาษ์ ดู ดูให้ลึกๆ อย่าแค่ ดูฟรีๆก็ดูไป มอง สามมิติ ให้เหมือนอย่างที่เราจะเล่นเพลงคลาสสิค ที่ ต้อง เล่นบรรเลงอย่างรอบครอบ
มีการ มีการเสียดสี ศินปิน อย่าง จอหน์ วิลเลี่ยม อีก ด้วย
เอา สายกีต้าร์ ต่างยี่ห้อ มา ผสม กัน เล่น เอา สาย 1 ของ ดีเเด็ด มาใส่ แต่ สายอื่นที่เหลือ เอา ซาวาเรส ใส่ สุดยอดจริงๆ กลายเป็น อัลเบิรด์ไอสไตร์ไปแล้ว
นักธุรกิจ หนุ่ม ไฟ แรง เปิด ทั้ง โรงเรียน ทำทั้ง หนัง สือ นำเข้า กีต้าร์ มาขาย ทำทั้ง คอนเสิรท์ เต็ม รูปแบบ ธุรกิจ
แบบนี้ คือ ศินปิน รึเปล่าครับ
การได้ที่หนึ่งในงานประกวดนั้น มี ปัจจัยหลายอย่าง ที่ ทำให้ได้ เช่น ปีนั้น ไม่มี คนเก่งเข้าแข่งขัน
หรือมีคนสมัครไม่กี่คน
งานที่ประกวด งาน ใหญ่ รึเปล่า แต่ก็ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า ผู้ที่ได้ รางวัลในงานประกวดนั้น คือ สุด ยอด ใน ปีนั้น ในงานนั้นๆ
คนที่เข้าประกวด แน่นอน ฝีมือไม่ธรรมดา
น้องเบิรด์ นี่ ถ้า อีกหน่อย หลง ตัวเอง ล๊ะก้อ
ก็จะวนอยู่แค่ในเมืองไทย
จริงๆแล้วเรื่อง งานสร้างภาพนี่ มีเงินสร้างได้ แน่ๆครับ
การบินไป แสดงกีต้าร์ต่างประเทศ เนี่ย บางทีไม่ได้เงินน๊ะครับ สำหรับกีต้าร์คลาสสิค
ศินปิน ที่เกือบใหญ่ ได้แค่ค่า ตั๋ว เครื่อง บินเองกับค่าที่พักโรงแรม[ไม่หรู] นักกีต้าร์โนเนม แต่ อยากเสนอตัวไป ก็ ตีตั๋วเครื่องบินเอง ไป เล่น ฟรีๆว่างั้นเถอะ หา ผสบการณ์ แต่ เอา ผสบการณ์มาโฆษณา มาโปรโมท ตัวเอง
เรื่องของเรื่อง ก็ คือ โปรโมทตัวเองเร็วเกินไป
คงต้องสะสมประสพการณ์อีก นานเลยครับ
สำคัญที่สุด หลงตัวเองครับ
นักกีต้าร์คลาสสิคในโลกนี้ โดยเฉพาะ จีน กับ ญี่ปุ่น นี่ คือ ระดับแนวหน้า ของโลกเลยทีเดียว
ผมไม่ใช่ ไม่สนับสนุนคนไทย ผม สนับสนุนเต็มที่ ไม่คิด อิจฉา ไม่คิดว่าใครจะโด่งดังแค่ไหน เพราะ ผมเลย แบบนี้มาแล้วหลายปี
สิ่งที่ผมมอง คือ การจะทำให้ นักดนตรีไทยก้าวหน้านั้น ใจจะต้องเปิดกว้าง เพื่อ ให้คนแนะนำ
เรื่องของครูดนตรีในเมืองไทยนั้นสำคัญมากๆ ที่จะต่อยอดให้กับเด็กรุ่นใหม่ๆ
หากมองไปแล้ว ครู ดนตรีในเมืองไทยนั้น ยังเข้าข้างตัวเองมากไปทุกคนเลย
เชื่อ มั้นครับ ถ้าผม ติ ครู กีต้าร์คลาสิค ใน เมืองไทย ราย คน ไปเลยว่า บุคลิค การเล่นของแต่ล๊ะครูดนตรี
คนไหนมีจุดบอดตรงไหน ผมโดน แน่ๆ ครับ
คุณ เล่นเก่งกว่าเขาว่างั้นซิ
โดนทั้งขึ้นทั้งล่องว่า อยากดัง สุดท้ายมีแต่คนสมน้ำหน้าครับ
สุดท้าย ก็ มันเป็น สำเนียงของเขานี่ เป็นตัวของเขาเอง
ผมว่า เพลง คลาสสิคนั้น มันมีมาก กว่าคำว่า สำเนียงของตัวเองครับ
ยังไง เพลงที่ เป็น ต้มยำ กุ้ง มันต้องเผ็ด ถึง จะเป็น ต้มยำกุ้ง จริงมั้ยครับ
แกงจืด ดัน มีกลิ่นคาว ผสมอยู่ แน่นอน แกงจืด มันก็ ขาด สิ่งที่สำคัญไป
เช่นเดียวกับ เพลง คลาสสิค ใส่ บุคลิค ส่วนตัวไปมากก็ไม่ดี ขาด ความดั้งเดิม
ผมว่ามันต้องลงตัวในส่วนที่คนเล่นรู้สึกได้ และก็ คนฟังต้องรู้สึกได้ ด้วย ทั้ง 2 สิ่ง ต้องมาเท่าเทียมกัน
แบบอย่างๆนี้ถึงจะเป็นระดับโลกที่แท้จริง
