ใจเขาใจเราครับ แต่ที่แน่ๆของๆเขาแต่เงินของเราครับ เจอกันตกลงกันได้ในจุดไหนก็เอาจุดนั้นว่ากัน...ผมเดินดูตามร้านขายกีต้าร์ใน กทม.มา30ปีพอดี(2527-2557)ทั้งหลังกระทรวง แบกะดิน นครหลวง เซ็นทรัล ร้านดังๆ ร้านฝากขาย โรงรับจำนำขายของหลุด ประกาศขายทั่วๆไปตามหนังสือ ตามเว็บ ตามบ้าน.... ...ได้รับการบริการจากคนขายทั้งของเก่าของใหม่หลากหลายทั้ง1.แค่หยุดดูหน้าร้านก็เจอคำถาม"มีเงินเท่าไหร่ เอาอะไร?" 2."สนใจรุ่นไหน บอกได้น้ะ งบเท่าไหร่?"(ถามอยู่นั่นล่ะ)ก็บอกไปแล้วว่างบไม่แน่นอน ขอดูรุ่นที่ชอบก่อน(บางทีมีตังในกระเป๋ากางเกง2-4หมื่นก็ไม่ซื้อ เลือกที่จะเดินออกมามากกว่า) 3.เชิญค่ะ เชิญครับ ถามได้น้ะ สนใจรุ่นไหนลองได้ครับ(ค่ะ)เราก็ขอบคุณมากครับ 4.สวัสดีค่ะตามสบายนะคะ....อืม พักหลังมานี่ผมเดินห้างใหญ่ๆตลอด ผมจะเข้าไปดูคนเขาลองกีต้าร์กันครับ มีบางครั้งที่ให้น้องพนักงานเล่นให้ฟัง(น่าจะเล่นได้กระหึ่ม+ชัดเจนกว่าตัวผมเล่นเอง) ในใจก็หมายมั่นไว้แล้วว่าจะเอารุ่นไหนให้ได้ แต่ไม่เคยบอกเขาสักที ได้แต่มาดูรายละเอียด+วิจารณ์ในบอร์ดบ้านไม้นี่ละครับ...ผมกลัวใจตัวเองมากๆครับ ยามเงินเดือน3,500ก็เคยกู้เงินมาซื้อกีต้าร์มือสองในราคา25,000 เอาเข้าจริงๆพอเห็นในเว็บนี้คุยกันถึงรุ่นต่างๆกลับมีความสุขตามไปด้วย ประมาณว่า"ได้แล้วพอแล้ว"ยังไงยังงั้น รู้สึกอิ่มเลย แต่บางครั้งแอบมีหูร้อน+ใจสั่นเหมือนกัน 30ปีมานี่ไม่เคยขอลองของใหม่ในห้างเลยจริงๆ แต่ถ้าพนักงานยื่นรุ่นที่ชอบให้ลองก็เขี่ยๆลองดูหน่อยว่าเข้ามือเข้าวงแขนรึเปล่าเท่านั้นเองแล้วค่อยว่ากัน ถ้ายื่นรุ่น-ยี่ห้อไม่ชอบให้ลองนี่จะแค่ขอบคุณแล้วบอกไม่เป็นไรครับไปทุกครั้ง แต่ลองได้เฉพาะคนที่ซื้อนี่เหมือนโหดไปนะครับ เหมือนที่ผมเคยจะไปซื้อแผ่นCDเลย พนักงานพูดว่า"ถ้าพี่ซื้อจะได้แกะซองให้ลอง" โอ๊ว...คล้ายมากๆครับ