ผมไม่น้านะครับ 19ปี เป็นประสบการณ์วัยรุ่น ไม่รู้พอจะตอบในสิ่งที่น้าอยากรู้ได้รึเปล่า
ผมเปิดหมวกช่วง ม.ปลายบ่อยมาก ครั้งแรกไปแบบโง่ๆเลย ต้องการเงินไปช่วยน้องๆยากไร้
กีต้าร์1ตัว แค่นั้น นั่งเล่นก็ด้วยว่ามีคนไปช่วยด้วย นั่งร้องนั่งเล่นกันได้เงินมา200บาท
เพราะคนไม่ได้ยินเลยเดินผ่านไปซะเยอะ เราไปเปิดในถนนคนเดิน
วันต่อมาเอาลำโพงไปด้วยดำโพงกีต้าร์ไฟฟ้า แต่ใช้กีต้าร์โปร่ง เสียงเหมือนใม่ใช่กีต้าร์โปร่งเลยครับ
แต่ก็ฟังกันออก รอบนี้คนได้ยิน คนมากบางเพลงคนมายืนร้องด้วย สนุกมากครับ
บางวันเดินผ่าน เจอเพื่อนเจอน้องเปิดหมวกก็ไปช่วยถือกล่องรับบริจาคมั่ง ร้องมั่ง เล่นมั่ง
สิ่งที่ผมได้มันหลายอย่างเลยทั้งด้านกีต้าร์ได้รู้ว่าเราไม่ควรหยุดเล่นถึงจะเล่นผิด ก็ไปต่อ
ถ้าหยุดคนฟังก็ชะงักด้วย บางเพลงเล่นไม่ได้อย่าทะลึ่งเล่นเพราะมันไม่น่าฟังเอาซะเลย
ส่วนเรื่องเพื่อนผมเห็นคนที่เหนื่อยที่สุด คนที่พยายาม คนที่ไม่ทำอะไรเลย เราจะเป็นตอนทำงานนี่แหละครับ
แต่สิ่งที่ผมเอามาเป็นหลักชีวิตจากการไปเล่นเปิดหมวกคือ "ถ้าจะให้ใครมาสนใจเรา เราต้องทำตัวเองให้เขาเห็นไม่ใช่รอเขามาเห็น"
