ผมเป็นแฟนกิบสันโปร่งมาหลายสิบปี เคยลองเสียงมาแล้วหลายร้อยตัวเลยมีประสพการณ์เรื่องนี้เยอะครับ ขอเล่าสู่กันฟังสองเรื่องก็แล้วกัน
เรื่องแรกย้อนหลังไปเมื่อเก้าปีที่แล้ว Gibson ออก SJ-200 Custom Shop ที่มีขายเฉพาะในญี่ปุ่นแค่ห้าสิบตัว ผมก็เลยหาเรื่องบินไปซื้อที่ร้านเจ้าประจำ (Woodman Guitars) พอไปถึงเขาก็หยิบตัวโชว์มาให้ลองสองตัว พอลองแล้วผมก็บอกเขาไปตรงๆว่าเสียงมันห่วยกว่ารุ่นธรรมดาด้วยซ้ำ คนขายก็บอกว่ายังมีในสต้อคอีกแปดตัวและจะแกะกล่องมาให้ลองจนกว่าจะพอใจ ผมเลยลองไปอีกเรื่อยๆจนมาจบที่ตัวที่เจ็ดครับ
เรื่องที่สองนี่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้เอง ผมบังเอิญใด้ครอบครอง J-45 True Vintage รุ่นปี 2012 อยู่สองตัว ตัวหนึ่งผลิตต้นปี (7/01 Serial no. 10072001) อีกตัวผลิตปลายปี (23/12 Serial no. 13582012) สองตัวนี้นอกจากเสียงจะต่างกันแล้วไม้ที่ใช้ก็หน้าตาต่างกันและสี sunburst ก็ไม่เหมือนกันด้วย ลองดูรูปข้างล่างครับ
ตัวแรกนั้น adirondack spruce top แทบจะมองไม่เห็นลายแต่ตัวหลังกลับลายพร้อย Bridge และ fretboard ของตัวแรกน่าจะเป็น Madagascar rosewood แต่ตัวหลังเป็น Indian rosewood สี burst ตัวแรกก็เข้มกว่าด้วย
สำหรับผมแล้วความแตกต่างเหล่านี้ก็คือเสน่ห์ของ Gibson ครับ ผมคิดว่ากีตาร์ราคาสูงนั้นควรจะเป็นงานศิลปะที่แต่ละชิ้นมีจุดเด่นของตัวเองไม่ใช่งานอุตสาหกรรมที่ผลิตด้วยเครื่องจักร์และแรงงานทั่วไปเหมือนกีตาร์ราคาประหยัด