- เวลาที่เก็บหอมรอมริบซื้อกีตาร์ราคาแพง
- เวลาที่ทะเยอทะยานแกะเพลงนั้น ๆ ให้สำเร็จ
- เวลาที่วาดฝันแล้ววิ่งตามฝัน
- เวลาที่อยากไปยืนในระดับเดียวกันกับบุคคลอื่น
- เวลาที่ศึกษาหาความรู้ใหม่ ๆ จากสื่อต่าง ๆ
- เวลาที่ฝึกฝนสิ่งเดิม ๆ เพื่อทำให้มันคล่องจนชิน
- เวลาที่เดินมองกีตาร์ในร้านขายกีตาร์แล้วคิดนั่นคิดนี่ไปไกล
- เวลาที่เข้าสังคมเพื่ออยากเจอกลุ่มนักดนตรีที่กว้างขวางขึ้น
- เวลาที่ลูกค้าให้ทิปพร้อมคำชมเมื่อคุณเล่นเพลงที่ขอให้ได้หรือโดนด่าเวลาเล่นเพลงที่ขอให้ไม่ได้
- เวลาที่รับเงินครั้งแรกของร้านที่เพิ่งออดิชั่นติดหรือรับเงินครั้งสุดท้ายก่อนที่ร้านจะปิดตัวลง
- เวลาที่รับงานนอก หรือไปออดิชั่นตามร้านต่าง ๆ
- เวลาที่โดนชมจากผู้ที่ด้อยกว่า และโดนตำหนิจากผู้ที่เหนือกว่า
- เวลาที่ความสามารถเหนือกว่าคนที่เคยเหนือกว่าเรา
- เวลาที่ความสามารถด้อยกว่าคนที่เคยด้อยกว่าเรา
- เวลาที่ได้งานเพิ่มหรืองานหมดลง
- เวลาที่ประกวดดนตรีได้รับรางวัลหรือตกรอบแรก
- และเวลาหรือเหตุการณ์ต่างอีกมากมายที่คุณจะต้องเจอเมื่อคุณเข้าสู่คำว่า "ดนตรี"
ผมอาจจะอายุน้อยเพียง 23 ปี แต่ก็ได้สัมผัสเหตุการณ์หลาย ๆ อย่าง จนมาถึง ณ ขณะนี้ ณ ขณะที่กำลังพิมพ์ข้อความนี้ โพสนี้..
ผมรู้สึกไม่สบายใจและสับสนเป็นอย่างมาก เพราะผมกำลังทะเยอทะยาน กำลังพัฒนาฝีมือตนเองอย่างจริงจัง..
พยายามหาความรู้เพิ่มเพื่อให้คุยกับคนอื่นรู้เรื่อง และเข้าสังคมดนตรีกับคนเก่ง ๆ ได้..
พยายามหาทักษะใหม่ หาความเป็นตัวเอง และหาเพลงเล่นได้หลากหลายเพื่อให้นักดนตรีคนอื่นยอมรับ..
.. แต่ทว่า ที่ทำมานี้ ผมไม่มีความสุขเอาเสียเลย ผมยังจำความรู้สึกได้ตอนที่ผมเล่นกีตาร์แค่ตีคอร์ดเปิดหนังสือเพลง
ผมจำได้ว่าผมสนุกกับมันมาก โพสนี้บางคนอาจจะมองเห็นเป็นเรื่องไร้สาระหรืออาจจะคิดว่ามึงบ่นอะไรของมึง ก็ไม่เป็นไรครับ
แค่ผมอยากจะมาเตือนสติผู้เล่นดนตรีหลาย ๆ ท่าน ที่อาจจะเคยเกิดภาวะแบบผม หรือกำลังจะเกิด หรือรู้สึกแบบเดียวกันว่า..
. . . อ ย่ า จ ริ ง จั ง กั บ ด น ต รี ม า ก เ กิ น ไ ป จ น ลื ม นึ ก ถึ ง . . . " ค ว า ม สุ ข " . . .
เราควรเดินหน้าไปพร้อม ๆ กับดนตรี ไม่ควรเดินนำหน้าดนตรี หรือให้ดนตรีเดินนำหน้าเรา .. ขออภัยหากเป็นการรบกวน และขอบคุณที่อ่านจนจบครับ