ขออนุญาติน้า ๆ ชาวบ้านไม้ระบายความรู้สึกกันหน่อยครับ เมื่อวันก่อนผมมีงานต้องไปทำที่เซ็นทรัลเวิลด์ ก็เลยหาโอกาสไปแวะชมร้านขายเครื่องดนตรีที่มีอยู่ในนั้น เท่าที่ทราบก็มีอยู่ 3 ร้าน ไปร้านแรกก็น่ารักครับ ร้านนี้เป็นตัวแทนยี่ห้อที่ทำเหมือนกีตาร์มาร์ติน รวมทั้งมีมาร์ตินของแท้จำหน่ายอยู่ด้วย ทั้งพนักงานทั้งเจ้าของร้าน(หรือเปล่าผมไม่แน่ใจ) ให้การต้อนรับดี อยากลองเล่นตัวไหนก็ได้ทั้งนั้น แต่ผมเกรงใจ เพราะว่าฝีมือยังไม่ถึง เพิ่งจะหัดเล่น ฝีมือแค่ 20 จะลองกีตาร์ตัวละหมื่นกว่าก็เกรงใจเขา แต่ทางร้านโอเคบอกไม่มีปัญหา ไม่ซื้อก็ไม่่ได้ว่าอะไรเพราะของแบบนี้มันต้องลองจนกว่าเราจะรู้สึกว่าชอบและใช่ ส่วนอีกร้านอยู่ในโซนที่เห็นชัดกว่าร้านที่แล้วหนอย พนักงานในร้านเป็นน้องผู้หญิงอุปนิสัยใจคอน่ารัก ใจเย็น ไม่เน้นแต่จะขายของอย่างเดียว ผมขอคำอธิบายเรื่องซีรี่ส์ที่อยู่บนหัวกีตาร์ ก็ได้รับคำตอบที่น่าพอใจ เห็นได้ชัดว่ามีความรู้และทางร้านคงอบรมเรื่องรายละเอียดของกีตาร์แต่ละตัวมาพอสมควร (กีตาร์ยี่ห้อนี้เป็นของญี่ปุ่นครับ มีทั้งทีทำในญี่ปุ่น และซีรีส์ใหม่ที่ผลิตในจีน แต่คิวซี.ของญี่ปุ่น บอกขนาดนี้ก็น่าจะรู้แล้วว่าเป็นยี่ห้ออะไร และของร้านอะไร) เธอนำกีตาร์มาให้ลองหลายตัว ทั้งที่ผมบอกว่าเล่นไม่ค่อยเก่ง เกรงใจ แต่น้องก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ (แต่ผมชอบยี่ห้อนี้นะ รู้สึกว่าช่วงคอกีตาร์ จับแล้วมันได้อารมณ์ดี ค่อนข้องจะหนาหน่อย) ก็เล็ง ๆ ไว้ ช่วงปีใหม่อาจจะกลับไปสอยมาสักตัว มาถึงอีกร้านนึง ร้านนี้ค่อนข้างจะอยู่ในซอกหลืบ หายากเหลือเกิน แต่ก็หาจนเจอ เดินเข้าไปในร้าน พนักงานก็อยู่กันหลายคน มีพี่ผู้ชายคนนึงกำลังลองกีตาร์ไฟฟ้าอยู่ ผมเดินเข้าไปในบริเวณที่มีกีตาร์โปร่งแขวนอยู่ อยากจะขอลองดีดเล่นดูบ้าง จะได้เปรียบเทียบกับยี่ห้อญี่ปุ่นตะกี้ อยู่ในร้านประมาณ 5 นาที ไม่มีพนักงานสักคนเดินเข้ามาคุยหรือให้คำแนะนำ (ย้ำอีกทีว่ามีคนอยู่เยอะนะครับ ส่วนใหญ่จะเป็นพนักงาน ดูแล้วก็ไม่มีลูกค้าอะไรมากมายเลย) พอเห็นว่าผมคงจะไม่ได้รับคำตอบอะไรก็ได้ยินเสียงอีกส่วนหนึ่งเล่นอยู่ ก็เลยเดินเข้าไปดู เห็นพนักงานสองคนอยู่ในห้องนั้น คนนึงนั่งอยู่ข้าง ๆ อีกคนนึงกำลังทดสอบกีตาร์อย่างเมามัน(ประมาณว่าโชว์เพาเวอร์เต็มที่ แต่ยอมรับว่าเขาเล่นเก่งครับ) ประมาณว่าทำเอาลูกค้าอย่างเราไม่กล้าลองเลยทีเดียวเชียว เพราะมันโชว์เต็มที่ ไอ้เรารึก็ตีได้แค่ไม่กี่คอร์ด เล่นซะกูฝ่อเลย!!!! แต่ก็ยังไม่ได้สนใจลูกค้าอย่างผมอีกเช่นเคย ไม่มีแม้แต่คำถามว่า "สนใจรุ่นไหนหรือเปล่าครับ" ประหนึ่งว่ากูอยู่ในร้านของกู ไม่สนใจใคร ซะงั้น ก็เลยรู้สึกผิดหวังอย่างแรง เพราะชื่อของร้านค่อนข้างจะดี ก็เลยคิดไว้แต่แรกว่าน่าจะได้รับความสนใจอยู่บ้าง ปรากฏว่าทุกอย่างตรงกันข้่าม ร้านที่เป็นตัวแทนจำหน่ายกีตาร์ญี่ปุ่นและกีตาร์โปร่งไฟฟ้าอีกยี่ห้อหนึ่ง (เคยมีวงดนตรีของไทยใช้ชื่อเดียวกับกีตาร์ยี่ห้อนี้ นักร้องนำเป็นหญิง เพิ่งจะเสียชีวิตไปที่ต่างประเทศเมื่อปีที่แล้ว) ดูจะได้ใจของผมมากกว่า ผมไม่ใช่คนร่ำรวยนะครับ กว่าจะซื้อกีตาร์ได้ก็เก็บเงินกันเลือดตาแทบกระเด็น ในเมื่อจะเสียตังค์ก็ขอเลือกให้เต็มที่สักหน่อย ผมก็เลยเดินออกมาจากร้านนั้นชนิดผิดหวังอย่างแรง ถึงตอนนี้ก็ตัดสินใจได้แล้วครับว่า ถ้ามีตังค์เมื่อไหร่ กีตาร์ตัวต่อไปของผมจะมาจากร้านไหน เจอแบบนี้ก็เบื่อนะครับ มีอีกร้านนึงเหมือนกัน(ที่เซ็นทรัล ลาดพร้าว) ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นตัวแทนจำหน่ายกีตาร์แบรนด์ดัง เข้าไปถึงก็บอกอยากจะมาดูยี่ห้อ วีล่าห์ พนักงานก็หัวเราะแล้วบอกว่าไม่มีครับ มีแต่ยี่ห้อ...... แล้วก็........ ไอ้เรื่องยี่ห้อเนี่ยผมก็พอจะเข้าใจ แต่เสียงหัวเราะของพนักงานคนนั้น เป็นเสียงที่ส่อสำเนียงเยาะเย้ย ถากถางมากนะครับ ประมาณว่า ถุยยย... กีตาร์แบบนั้น ร้านกูไม่ขายโว้ย ของกูมีแต่แบรนด์เนม ระดับไฮเอ็น เฮ้อ.... ผมได้แต่คิดในใจว่า ถ้ากูรู้กูจะมาที่ร้านของมึงมั้ย บอกตรง ๆ เสียอารมณ์มากครับ น้า ๆ ท่านใด เคยโดนแบบนี้มั้ยครับ
