ทุกคนคิดว่าน่าจะเคยเรียนโน๊ตในวิชาพื้นฐาน แต่มันน่าเบื่อ พอมาเล่นดนตรีเลยเห็นคุณค่าของมัน
แต่มันเลยไปแล้ว เล่นเป็นเพลงไว้ก่อนใช้ลูกจำจนติดนิสัย เลยอยากหากำลังใจให้กับคนไม่เป็นโน๊ต
ว่า จะมีข้อดี-ข้อเสีย อย่างไร หรือจะมีนักดนตรีดังๆคนไหนที่ไม่ใส่ใจโน๊ตบ้าง เคยได้เห็นเขาคุยกันว่าเล่นโน๊ต
กับ บายฮาร์ต อารมณ์ต่างกัน
โน๊ตก็คือ ระบบบัณทึกที่ ยอดเยี่ยมที่เป็นภาษาสากล ที่กันลืม ได้
คนนึงเล่น บายฮารด์สด ให้มาเล่นอีกเที่ยว ทีนี้ เล่นไม่เหมือนเที่ยวแรกแล้ว
แต่ถ้า เล่นเที่ยวแรก แล้ว มีการ จดบัณทึกเอาไว้ จะเล่นอีกกี่สิบเที่ยว ก็ อาจเล่น คล้ายกับ เที่ยวแรกได้ ถ้า อารมณ์เพลง เท่ากับเที่ยวแรก
แปลกใจมากๆทำไมมีแต่คนกลัวโน๊ต พอเราเห็น คนนี้เอาโน๊ตมากางเล่น
โอ้โห้ เทพ เก่ง มันไม่ได้จะเกี่ยวอะไรกันเลย กับ การเล่นเพลงได้ไฟเราะเพราะ อ่านโน๊ตเป็น หรือ ไม่เป็น
สิ่งที่โน๊ตให้ในระบบบัณทึกนั้น มันก็ให้ ได้เท่าที่กรอบของมัน จะให้ได้
นั่น ก็คือ ระดับของเสียง กับ จังหวะ และทางเดืนของนิ้ว
ผมว่าใจความที่สำคัญที่สุดของบทเพลงก็คือ จังหวะ
นักดนตรีที่ เข้าขั้น ขึ้นชั้น จะปราณีตกับ เรื่อง ของจังหวะเป็น อย่างมาก รอยต่อต่างๆ ของจังหวะ ซึ่งมันหนีไม่พ้น ใน เรื่องทางเดินของนิ้ว
ในโน๊ตเพลงนั้นก็ให้แค่บางส่วนได้ เรื่องทางเดินของนิ้ว
ซึ่ง ระบบบัณทึก ที่เขาบัณทึกมา บางเพลงก็ไม่มีทางเดินของนิ้ว บางเพลงก็มี ให้ ก็แล้วแต่ คนที่จดบัณทึกว่าจะเขียนลงไปรึเปล่า
คนเล่นก็ต้องไปหาตีความเอาเอง อีกที หาทางเดินของนิ้วอีกที
ผมว่า บทเพลงต่างๆนั้น การอ่านโน๊ตเป็นนั้น มันทำให้เราง่ายขึ้น ในการเล่นบทเพลง ต่างๆ
ที่สำคัญ เมื่อเราลืม จะกี่ปี เมื่อเรากลับมาเล่นใหม่ เราก็ยัง เล่นได้ อยู่ดี
ซึ่งถ้าเราไม่มีระบบบัณทึก เราแกะเพลง นี้ จบ ผ่านไปอีก อาทิตย์ บางทีก็ลืมแล้ว
แกะเพลงมากๆ ผลสุดท้าย เลือดลมตีกลับลืม หมดเลย
ความเข้าใจ มักสับสนระหว่างคำว่า
เล่น ดนตรี เก่งน่าฟัง ไม่จำเป็นต้องอ่านโน๊ตเป็น นักดนตรีหลายคนที่เก่งๆก็อ่านโน๊ตไม่เป็น
นักดนตรี ที่เก่งๆ หลายท่านอ่านโน๊ตเหมือนยังกับอ่านหนังสือ พิมท์
โน๊ตมันไม่รู้เรื่องหรอกครับว่า ใคร จะเอามันไปเล่น เพราะโน๊ตมันเป็นแค่ระบบบัณทึกแค่นั้นเอง
เพลงจะเพราะ หรือ น่าติดตามมันมีองค์ประกอบที่มากมาย ตั้งแต่ ระบบบัณทึกเสียง ที่ดี
ผู้ ควบคุมห้องบัณทึกเสียง ที่เข้าใจ ตลอดจน ตัวศินปินเองที่จะเล่นออกมาอย่างมีอารมณ์
คนๆหนึ่งมีความสามารถในการเรียบเรียงเพลง แต่ ไม่เล่น เพราะ ไม่ชอบเล่น แต่ เรียบเรียงแล้ว
มอบให้ นักดนตรี อีกคนเล่นเพลงที่เขาเรียบเรียง เพลงนั้น
ถ้าให้ คนเรียบเรียงเพลง มา คุย กับ นักดนตรี ถึงเพลงนี้ ต้องเล่นแบบนี้ น๊ะ แบบว่า เล่นทีล๊ะท่อนให้ดูเลย
คนเรียบเรียงก็เล่นออกมาไม่ได้ใจความ คุยกันเล่นให้ดู จนสว่างคาตาก็ยังไม่รู้เรื่อง
แต่ถ้า คนเรียบเรียงเพลง เขียนเป็นโน๊ตให้ นักดนตรีเล่น
นักดนตรีไปศึกษา มาคุย กัน แค่ แผ็บเดียวเอง ก็ สื่อ กันรู้เรื่องแล้ว
การอ่านโน๊ตเป็นนั้น มีแต่ ประโยชน์ครับ
ถ้าเราสอนเพลงที่เราเล่น และเราสอน ให้ คนที่จะมาเรียน กีต้าร์กับเรา สอนทีล๊ะท่อน
ผมว่า ปีนึงจะสอนได้กี่เพลง
แต่ถ้าเรา สอนพื้นฐานการอ่านโน๊ตให้เค้า
ผมว่าทุกๆคนไปต่อยอดเองได้สบายเลยทีเดียว
สิ่งสำคัญอยู่ที่ว่า ใจเรา จะเดินไปทางไหน
ถ้าเรา มองว่า นักดนตรีคนนี้ก็อ่านโน๊ตไม่เป็น แต่เขา เล่นเพลงเพราะ
ดนตรีนั้น ผมว่า ยิ่งใหญ่มากๆ
มันอาจเปรียญไม่ได้ กับ คำว่า อ่านโน๊ตเป็นหนือไม่เป็น
เพราะ โน๊ตมันเพียงแค่ระบบการจดบัณทึก
หากเอาวิชาการ มาเป็น ข้อกำหนด แล้ว
โน๊ตเพลง ก็ แค่ ส่วนประกอบ ที่เป็นพื้นฐาน ที่ สำคัญ ส่วนหนึ่ง แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด
แต่พื้นฐานที่ดีเท่านั้น มันจะทำให้ เรา ไปถึงในสาระที่สำคัญได้
