ผมเป็นอีกคนครับที่เชื่ออยู่เสมอว่า กีตาร์ดีนั้นไม่ใช่กีตาร์ราคาแพงเสมอไป แต่หากสเกลจะต้องถูกต้อง และที่สำคัญที่สุดเหนือสิ่งอื่นใด กีตาร์ดีคือกีตาร์ที่ถูกเซตอัพเป็นอย่างดีครับ มือใหม่หลายคนเวลาซื้อกีตาร์ไปไม่ว่าจะมือหนึ่งหรือมือสอง กว่า90%มักจะละเลยการเซ็ตอัพ ไม่ยอมเอากีตาร์ไปให้ร้านเซ็ตกลัวว่าจะสิ้นเปลืองเงิน ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ผิดมหันต์ เพราะการที่จะรีดเอาศักยภาพของกีตาร์ตัวนั้นออกมาได้ มันต้องเซ็ตอัพให้ได้ตามที่เราต้องการก่อนครับ
และนักเล่นแต่ละคนนั้น การเซ็ตก็ไม่หมือนกันอีก พวกสายตีคอร์ดก็มักจะชอบให้แอคชั่นสูงหน่อยและคอโก่งเล็กน้อย เพื่อให้ได้เสียงที่กังวานออกเต็มและไม่ตีเฟลต ส่วนพวกสายพริ้วก็มักจะตั้งคอค่อนข้างตรงและแอคชั่นต่ำ เพื่อที่ไม่ต้องออกแรงกดสายมากนัก และเน้นให้เคลื่อนไหวนิ้วได้สะดวก โดยยอมแลกกับเสียงที่เบาลงมามากเมื่อเทียบกับสายตีคอร์ด จะเห็นได้ว่าการเซ็ตอัพมันไม่มีกฏตายตัวว่าแบบไหนที่จะเรียกว่าดี เพราะมันขึ้นกับ"แนว"ของผู้เล่นเป็นหลัก
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลย ที่กีตาร์ถูกๆไม้all laminated จะสามารถให้เสียงเมพๆและฟิวในการเล่นที่ลงตัวหากได้รับการเซ็ตอัพที่"ถูกใจ"เจ้าของกีตาร์ตัวนั้น
ส่วนกีตาร์แพงๆ ก็ไม่ใช่ว่าผมจะโจมตีอะไรนะ แพงๆในคลังแสงผมก็มีเยอะ ผมว่ามันเป็นเรื่องของรสนิยมครับ อีกอย่างที่แน่ๆคือของยี่ห้อดังราคาแพง ค่อนข้างมั่นใจได้ว่าเรื่องของสัดส่วนสเกลในการสร้างถูกต้องไม่มีปัญหา
