ขออนุญาติแชร์ประสบการณ์บ้างนะครับ
-ประมาณปี2540เล่นอยู่เบียร์การ์เด้นหน้าโรงแรมริเวอร์แควที่เมืองกาญจนฯ ช่วงนั้นสนุกมากครับได้เล่นเพลงสากลเก่าๆยุค60-70กับพี่ๆรุ่นใหญ่ ในช่วงหน้าหนาวใกล้ๆสิ้นปีมักจะชอบมีแขกฝรั่งแก่ๆมานั่งเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ถ้าเล่นพวกเพลงเมดเล่ย์ช่า ช่า ช่า หรือกัวลาช่า เขาจะชอบออกมาเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน เดือดร้อนเด็กเสริฟต้องเก็บโต๊ะออกเปิดเป็นฟลอร์ให้เขาได้เต้นกัน สนุกมากมีอยู่ครั้งหนึงผมกับพี่ๆในวงเคยได้ทริปกันเกือบ 200 us ดอลล่า(ช่วงนั้นอัตราแลกเปลี่ยนน่าจะอยู่ประมาณ 40กว่าบาท/1 เหรียญ) ตีเป็นเงินไทยออกมาได้ตั้งเกือบ 8,000- โอว..พระเจ้า มากที่สุดในชีวิตแล้ว
-ที่เดิมนั่นแหละเป็นเด็กวัยรุ่นเดินมาหน้าเวที"...พี พี่ ขอเพลง ซันชีโร่ หน่อยครับ"...ถามกลับ..เพลงญี่ปุนเหรอครับ.."ม่ายช่าย..เพ่ เพลงฝรั่งนี่แหละ ที่มันร้องเงี้ย...ซันชี่โร่..เทคมีโฮม..ทูเดอะเพล..ไอบีลอง"....555+++ถึงบางอ้อเลย
-ที่เดิมอีกครับ กำลังร้องๆอยู่บนเวทีคนบ้าที่เดินอยู่แถวนั้นแหละ(ชื่อตาแหลม แกอยู่แถวนั้นมานานแล้วครับ)ย่องขึ้นมาตอนไหนไม่รู้ยื่นหน้ามาแหกปากประสานคอรัสใส่ไมค์ผม....@@@###..กลิ่นปากของน้าแกสุดจะบรรยาย...แทบอ๊วกเลย
-อันนี้ที่ร้านใหม่(ที่เล่นอยู่ปัจจุบัน) เล่นคนเดียวแล้วครับ เมื่อประมาณเดือนที่แล้วนี่แหละ กำลังเล่นอยู่ วันนั้นฝนตั้งเค้าทำท่าจะตกหนักแขกก็เยอะ แล้วร้านที่ผมเล่นมันจะมีหมาที่ร้านเขาเลี้ยงไว้หลายตัว ชอบมานอนข้างเวทีบ้าง บนเวทีบ้าง เคยโดนลูกค้าแซว"...แหมพี่..ร้องเพลงเพราะนะเนี่ย กล่อมหมาหลับคาเวทีตั้งหลายตัว....ชมนะเนี่ย"แล้ววันนั้น มันก็มานอนแถวเวทีอีก ฟ้าผ่าที่ไหนไม่รู้เสียงดังมาก ...เท่านั้นแหละครับ ไอ้3-4 ตัวที่นอนอยู่มันวิ่งบ้าเลย มีไอ้ตัวเล็กตัวหนึ่งวิ่งขึ้นเวทีชนสแตนตั้งเนื้อเพลงผมกลิ้งเลย...มีงงครับวิ่งไปชนขาตั้งไมค์อีกดังโครมสนั่นลั่นร้าน แขกตกใจกันพักใหญ่....กำ