เผอิญสังเกตุเห็นว่ามีสมาชิกใหม่ที่เพิ่งเริ่มหัด และกะลังฝึกฝนกีต้าร์มีเข้ามาอยู่เรื่อยๆ จึงอยากจะย้อนรอยอดีตอันแสนหวาน (ของตัวเอง) มาประจาน อุ้ย! มาเล่าประสบการณ์สู่กันฟังจ้าาาาาาา......
xxxxx ช่วงเริ่มต้นจนถึงปีแรกที่ฝึกหัด ย้อนอดีตไปซัก 20-30 ปีที่แล้ว ที่วัสดุอุปกรณ์เสริมของกีต้าร์มีราคาสูง และเทคโนโลยี ทีวี อินเตอร์เน็ต ยังไม่มีและยังไม่เจริญเท่าทุกวันนี้ xxxxx
ยากจัง , เจ็บนิ้วอิ๊บอ๋าย , บอดอีกแล้ว , ปิ๊กร่วงไปในซาวด์โฮล , ดีดไปโดนสายที่ไม่ต้องการ , เจอคอร์ดทาบเข้าไป (ใครมะแร่งคิดคอร์ดนี้ว่ะ จับเส้นเดียวกรูยังบอดเลย) , เล่นไม่เป็นเพงซักทีว้อย....ยยย , ทำไมเพลงนี้คอร์ดมันเยอะนักวะ , โอ้โห! เพลงส้งติงอะรายเนี่ยะ มีแต่คอร์ดทาบล้วนๆ , สรุปจะให้ตรูมองนิ้วที่จับคอร์ด หรือมองมือมองสายที่กรูดีดเนี่ยะ ฉันไม่ได้มีตาเป็นสับปะรดนะ... Shit...
เริ่มเข้าสู่ปีที่สอง
พอจับคอร์ดเริ่มคล่องขึ้นมากก็พยายามเล่นเพลงที่มีคอร์ดวนอยู่ 4 คอร์ด จอดทุกเพลง เพลงไหนเกินสี่คอร์ดผ่านไปก่อน วันหลังค่อยเล่น พอเล่นเพลงเหล่านั้นจนหมดเริ่มเบื่อหน่าย ....... เอาก็เอาว่ะมีคอร์ดทาบนิดหน่อยมะเปงราย เล่นไปเล่นมาจากคอร์ดที่เปลี่ยนนิ้วฟอร์มนิ้วอยู่ในช่วงสามเฟร็ตแรกต้องย้ายคอร์ดไปเริ่มต้นจับที่เฟร็ต 4 แล้วก็ต้องย้ายกลับมาเริ่มจับตั้งแต่เฟร็ตที่ 1 ก็ให้นึกถอนใจ ~_^ เมิงจะย้ายบ้านกันไปไหนไกลว่ะ! ขนาดคอร์ด C ต่อไปยัง Am ตรูยังเปลี่ยนแทบไม่ทัน.....
พอจับคอร์ดได้คล่องดีแล้ว ตีคอร์ดแม่นเรื่องจังหวะมากขึ้น
เฮ้ย! ทำไมเพลงเดี๋ยวนี้มีแต่ดึง ตบ ดึง ตบ กะเกาสายอ่ะ! แค่ตีคอร์ดก็หืดขึ้นคอแล้ว นี่ตรูจะเกาสายไหนก่อนดีหล่ะเนี่ยะ จริงๆ (แล้วก็ปลอบใจเข้าข้างตัวเอง)เพลงนี้ตีคอร์ดก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องปิ๊คกิ้งเลย อ่ะโด่.. (แต่ในใจ...... เออว่ะ! เพลงนี้ต้นฉบับเค้าเกาสายได้เพราะดี ลองหน่อยก็มะเหงเปงราย เล่นไม่ได้เดี๋ยวกรูก็กลับมาตีคอร์ดเหมือนเดิม ช่างมัน! ไม่ง้อหร้อก) และพอเริ่มปิ๊คกิ้งเป็นเพลงก็เริ่มย่ามใจ ชักสนุกใส่โน๊ตในคอร์ด ใส่ลูกเล่นดึ๊ง ดึง ดึ๊ง ดึง เริ่มเหมือนในเพลง เริ่มฝึกอินโทร เอ๊าท์โทร ก่อนเข้าท่อนแยก ท่อนฮุ๊ค ท่อนโซโล่ ช่วงนี้เลยพาลฝึกแต่ปิ๊คกิ้งอย่างเดียว เพลงอะไรตรูไม่รู้ จะร็อค จะป๊อป จะแจ๊ส มาเหอะ กรูจับมาเกาหมด จะเข้ากันหรือไม่ ไม่รู้ ไม่สน เกาแล้วดูไม่จน ดูดี มีซากการ์ตูน(ชาติตระกูล) ก็พอใจ ครายยยย..จา..ทามมาย นี่คืออาการของผู้ที่อยู่ในช่วงปีที่สอง
ย่างเข้าสู่ปีที่สาม
ก็เริ่มเล่นเพลงแกะเพลงได้มากขึ้น ดีขึ้น หูเริ่มดี จับลักษณะเสียง เริ่มฟังเสียงออกแกะเพลงได้ การเปลี่ยนคอร์ดก็คล่องขึ้นตามลำดับ วันนึงขณะกะลังแกะเพลงอยู่ .....เอ! ทำไมกีต้าร์เราเสียงไม่เพราะหว่า? เล่นก็ชักไม่เหมือนทั้งๆที่เราก็แกะถูกต้องทุกอย่าง
ซักพักนึงนึกขึ้นได้ เอ้อ! ตั้งแต่ซื้อมายังไม่เคยเปลี่ยนสายเลย มิน่าเล่าทำไมเสียงมันอับทึบ เหมือนเสียงตดปึ๊ด! ในผ้าห่มเลย.... ง่าาาา....
คิดได้ดังนั้นก็ไปซื้อสายใหม่มาเปลี่ยน และคิดวาดฝันเอาไว้ว่า ทีนี้แหละเสียงกีต้าร์ของเราก็จะกลับมาไพเราะ สดใส ทุ้มนุ่มลึก คึกคักเหมือนอาชาได้เคี้ยว "ย่าอ่อน" (แห่งละครสุภาพบุรุษจุฑาเทพ) อิอิ
อ้าว! แล้วมันพันสายเข้ากับหลักยังงัยหว่า ไม่เป็นไรลองพันเงื่อนพิรอด เงื่อนกระตุกเบ็ด เอ๊ย! ตะกรุดเบ็ด แบบสมัยตอนเรียนลูกเสือสำรองก็ได้ พันสาย ขึ้นสายตึงได้ที่ ก็เตรียมจัดแจงที่จะตั้งสาย พอพันสายเสร็จจะตัดสายที่เหลือยื่นยาวออกมาก็ให้นึกเสียดายด้วยว่าซื้อมาแพง เผื่อเอาไว้ ห้อยเอาไว้ให้มันรกรุงรังพันกันเป็นสังกะตังซะยังงั้นแหละ เผื่อสายขาดจะได้เอามาต่อเล่นใหม่ได้ เพราะสมัยก่อนสายกีต้าร์ก็สุดแสนจะหาซื้อยาก ห้างก็อยู่ไกล เปิดก็สาย ที่ร้านขายเครื่องเขียน เครื่องกีฬาในซอยบ้านก็มีให้เลือกเยอะจนเวียนหัวอยู่สองยี่ห้อ Gibson (ซองสีขาว) กะ M.Suzuki (ซองสีดำ-แดง)
โอ้ววววว.....แม่เจ้า แล้วมันตั้งสายยังไงหว่า ปกติครูสอนกีต้าร์ หรือเพื่อน พี่ น้องตั้งให้ (สมัยก่อน Clip Tuner ไม่มี มีแต่แบบเป่าแหมือนแคน ส่วนที่ดีๆหน่อยก็อันใหญ่ แพงมาก) ไอ้เราก็นึกว่าตั้งครั้งแรกที่ร้าน ก็คงจะตรงมาตรฐานและไม่ต้องตั้งกันใหม่ไปอีกนานแสนนาน ครูสอน คนอื่นสอนทุกอย่างปฏิบัติตามได้หมด ยกเว้นการฝึกตั้งสาย ไม่เคยฝึก ไม่เคยลอง ตั้งไม่เป็น ตายห่ะ! เอายังงัยหล่ะทีนี้ ไอ้พี่น้องข้างบ้านที่เล่นเป็นก็ไม่อยู่ วันนี้ก็ไม่มีคิวเรียนดนตรี แล้วตรูจะหันหน้าไปพึ่งใครหล่ะครานี้ ?
นี่ก็เป็นประสบการณ์ในการเล่นกีต้าร์ของผม ซึ่งอาจจะเหมือนหรือแตกต่างกันไปกับท่านอื่นๆ แค่อยากย้อนรำลึกความหลังให้ผู้กำลังหัด เพิ่งเริ่มต้น ว่าพวกเราทุกคนก็เคยผ่านวิกฤติการณ์ตรงนั้นมา เพราะฉะนั้นมือใหม่ที่มีความตั้งใจจง "อย่าท้อ"
อย่างที่สุภาษิตจีนเค้าว่าไว้ "หนทางไกลนับหมื่นลี้ เริ่มต้นด้วย...ก้าวแรก" และ "อ่านหนังสือพันเล่ม ร้อยจบ ก็ไม่เท่ากับเดินทางไปพบประสบการณ์ด้วยตัวเอง" โชคดีทุกท่านครับ
