ขออภัยครับ เพิ่งมา อิอิ
ผมขอเล่าวิวัฒนาการของผม ตั้งแต่ต้นเลยนะครับ
ขึ้นเวที ครั้งแรก ที่หอประชุมใหญ่ธรรมศาสตร์...(วง)ผมใช้กีต้าร์โปร่งโนเนม ติดคอนแท็ค(ฮิตมากตอนนั้น) เสียบเข้าเครื่องเสียง(คงจะเป็นมิกเซอร์)ของหอประชุมเลย เสียงก็ออกดุ๊งดิ่ง ๆ ไปที่ลำโพงในหอเลย...แต่บนเวทีมีมอนอเตอร์ ทำให้เราได้ยินเสียงตัวเอง เลยเล่นได้ค่อนข้างมั่นใจ ไม่รู้ว่าเสียงกีต้าร์โปร่งเป็นแบบไหน ขอให้ดังเป็นพอ
ต่อมา...มีวงดังตอนนั้น ไปหาซื้อตู้แอมป์มาร์แชลสีส้มมาโปรโมทเทปตัวเอง..เลยยืมกันเละเลย ไม่ว่าเหนือใต้อีสานออกตก แอมป์ตัวนี้ไปมาหมด..ลักษณะการวางตู้ ก็หันเข้ามาหาเรานิดนึง ไม่ให้หอน ฟังได้ดีระดับหนึ่ง
ผมเพิ่งมารู้เรื่องตู้แอมป์กีต้าร์ กับ พีเอ ในเวปกีต้าร์ทั้งหลายนี่แหละครับ
บังเอิญ มีโอกาสได้เล่นร้าน 2 ร้านในคืนเดียวกัน...ระบบเสียงคนละเรื่องเลย ร้านแรกเสียบกีต้าร์เข้ามิกเซอร์ ลำโพงอยู่ข้างหน้าเรา หันหน้าออก ต้องเงี่ยหูฟัง และแหกปากเหนื่อยมาก
อีกร้าน..มีแอมป์กีต้าร์ไฟฟ้า ต่อเข้ามิกเซอร์ ลำโพง พีเอ วางตามจุดต่าง ๆ รอบร้าน(สวนอาหาร)..แต่มีมอนิเตอร์หน้าเวที เล่นและร้องสนุกมากครับ เพราะได้ยินเสียงตัวเองชัด แม้เสียงที่ออกมาจะแข็งแบบกีต้าร์ไฟฟ้าไปหน่อย
++++
จึงมาถึงบทพิจารณาว่า...ถ้าเสียบตรงเข้ามิกซ์ และลำโพง พีเอ หันมาหาเราหน่อย พอได้ยิน ก็พอมั่นใจ แม้จะไม่มีมอนิเตอร์
แต่ถ้าเรามีแอมป์อคูสติค ก็ทำเป็นมอนิเตอร์ บนเวที แล้วต่อไดเร็คเข้ามิกซ์ ออกลำโพง พีเอ จะได้ยินเสียงของเราชัดเจน และเล่นได้อย่างมั่นใจกว่า
ลูกค้า(คนฟัง) ส่วนใหญ่จะไม่แยกแยะว่า เสียงตู้อคูสติคหรือตู้พีเอ ใครจะเสียงดีกว่ากัน..เพราะมัวแต่นั่งดูแต่แก้วกับน้องแก้วที่นั่งข้าง ๆ
อันนี้...เป็นเสียงตัวอย่าง ที่ใช้ตู้อคูสติค 2 ตัว ตัวแรกจ่อไมค์เข้ามิกซ์ ตัวสองต่อไดเร็กเข้ามิกซ์เลยครับ..มิกซ์ยามาฮ่า MG 166cx เข้าลำโพง JBL รุ่น EON15 G2 มีแอมป์ในตัว กล้อง ZOOM Q3HD วง มดคาราบาว ครับ
