อะคูสติกไทยเวปบอร์ด
Acoustic Webboard => กีต้าร์คลาสสิก (Classic Guitar) กีตาร์สายไนล่อน (Nylon String) => ข้อความที่เริ่มโดย: redtopup ที่ สิงหาคม 23, 2011, 16:01:17
-
โดยส่วนตัวผมเองนั้น ผมชื่นชอบ การบรรเลงของ อ จอหน์ วิลเลี่ยมเป็นอย่างมาก
เพราะ เล่นกีต้าร์ออกมาเสียงราบเรียบมากๆ ไม่มีเสียงไหนโด่งออกมาเลย จังหวะ คงที่ตลอด
อ สื่อ ความหมายเพลงออกมาได้อย่างดี โดยไม่บิดเบือนเอาความรู้สึกส่วนตัวเข้าไป ปนกับ บทเพลง ที่บรรเลง
ไม่รู้ว่าผมคิดไปคนเดียวเองรึเปล่า
ผมว่า เพลงคลาสสิคนั้น ถ้าใส่ อารมณ์ ส่วนตัวเข้าไปมากๆ เช่น พวก ช่องว่างช่องไฟ หรือ น้ำหนัก หนักเบา มากไป บางที
เพลงคลาสสิค อาจเสียรูปทรงที่แท้จริงไป ไม่มากก็น้อยได้ เกิดไม่ทันเหมือนกัน ผม
ก็ผมยังไม่รู้ว่า การตีความหมายที่ดีของเพลง คลาสสิค ยุคต่างๆนั้น จะเอาอะไรเป็นมาตราฐาน
ว่ายุคนั้น ยุคนี้ ต้อง ตีความเพลงไปแบบนั้นแบบนี้
ผมว่า เล่นเรียบๆแบบ จอหน์ วิลเลี่ยม นี่แหละดี อย่าเอาอารมณ์ตัวเองใส่ไปมากๆ ใส่มากๆไป
ฟังสดๆดี แต่ เมื่อ เราฟังหลายๆเที่ยว ในแผ่น ซีดี กลับพบว่ามันเลี่ยน สู้ เสียงเรียบๆนี่แหละ ฟังง่ายที่สุดแล้ว อันนี้ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า
เนื่อง จาก จอหน์ วิลเลี่ยม เป็นแบบอย่างที่ผม ยึดแน่น พูดง่ายๆ ลอกเลียนแบบล๊ะกัน
ผมจึง ขอนำเสนอ นักกีต้าร์ คลาสสิค ผู้ที่สำรวจ แผนที่โลกแห้งดนตรีล๊ะกันครับ
เรื่อง ลอกผมถนัดอยู่แล้ว ดังนั้น
ผมก็ลอก ที่เขาแปลมาอีกเช่นเคยครับ
จอห์น วิลเลี่ยม เรียกกีต้าร์ว่า "สะพานสากลที่ผู้คนใช้เกาะเกี่ยวอยู่ในขณะที่พยายามคว้าวัฒนธรรมดนตรีจากที่อื่นๆ"
จอห์น วิลเลี่ยม เป็นนักกีต้าร์คลาสสิค เพราะไม่คำอื่นๆ ที่ดีกว่านี้
ถึงแม้ว่า จอห์น วิลเลี่ยม ผู้เป็นชาวออสเตรเลียโดยกำเนิด จะเป็นนักกีต้าร์ที่ถือว่ามีความสำคัญที่สุดคนหนึ่งตั้งแต่ยุคท่านเซกโกเวีย, ท่านก็ได้เป็นนักสำรวจทางดนตรีมานานแล้ว - ได้เล่นทั้งแบบ "ปลั๊ก" และ "อันปลั๊ก", การอัดเพลงสำหรับภาพยนตร์ก็ทำแล้ว, และเมื่อเร็วๆ นี้เขาได้ทำแผ่น "the Magic Box" ที่เป็นเพลงจากแอฟริกา ที่มีผลงานของ Francis Bebey นักประพันธ์และนักร้องชาวแคมมารูนที่เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อไม่นานนี้
แต่จอห์น วิลเลี่ยมก็ยังไม่ได้ละทิ้งคลาสสิคกีต้าร์ในแบบเดิมไปเลย โปรแกรมที่เขาจะเล่นในคืนนี้ที่ Kimmel Center จะเริ่มต้นด้วย transcriptions ของ Domenico Scarlatti Keyboard Sonatas, แต่ในครึ่งหลังโปรแกรมจะมาจาก 'The Magic Box' ซึ่งไม่ว่าจะเป็นยังไง ดีหรือเลวก็ตาม คือเหตุผลที่เขามาแสดงที่ Philadelphia อีกเป็นครั้งแรกในรอบสามสิบปี
วิลเลี่ยม ในวัย 60 ปี ชอบที่จะอยู่แถวๆ กรุงลอนดอนมากกว่า เพราะเป็นที่ๆ เขาคุ้นเคย และมีเพื่อนๆ นักดนตรีระดับแนวหน้าแวดล้อมอยู่มาก และหนึ่งในนั้นก็คือ Jacqueline du Pre นักเซลโล่ระดับสุดยอดที่โลกต้องจดจำ, ใครหล่ะที่ต้องการจะจากบ้านไปเป็นเดือนๆ ? แต่บนโต๊ะอาหารเย็นในคืนหนึ่งที่งาน Music Personnel Conference ที่เมืองซาวาน่า มลรัฐจอร์เจีย นักกีต้าร์ผู้พูดคุยเก่ง ได้เสวนาว่าทำไม 'the Magic Box' เป็นการพัฒนาการในอาชีพนักกีต้าร์ที่ยาวนานถึง 44 ปีของเขา และมีคุณค่าพอที่จะออกจากบ้านมาทัวร์คอนเสิร์ตอีกครั้ง
ถาม: กีต้าร์คลาสสิค, ที่เป็นที่นิยมอย่างที่มันเป็นอยู่นี้, ถูกมองว่าเป็นลูกนอกสมรสโดยนักดนตรีคลาสสิคอื่นๆ ตลอดมา ไม่ทราบว่าเพราะแบบนี้จึงทำให้กีต้าร์ได้รักษาความเป็นเครื่องดนตรีที่ทำอะไรได้สารพัดนึก หรือเปล่า?
JW: เป็นคำถามที่น่าสนใจครับ ดนตรีคลาสสิคของยุโรป ได้กลายเป็นเอกลักษณ์ของเครื่องดนตรีหลายๆ ชนิด... และจากมุมมองของการเล่นเครื่องดนตรีเหล่านั้น ก็เหมือนเอาพวกมันใส่ไว้ในเสื้อแจ็คเก็ต [ดิ้นไปไหนไม่ได้] จากสาเหตุที่กีต้าร์คลาสสิคมีข้อจำกัดในแนวดนตรีคลาสสิคของยุโรปจึงทำให้กีต้าร์เองมีลักษณะความเป็นสากลและเชื่อมต่อกับดนตรีพื้นเมืองจากแทบทุกส่วนของโลก
ถาม: ท่านเซกโกเวียได้พยายามทำให้นักกีต้าร์คลาสสิคอยู่ในสถานะถัดเทียมกับนักไวโอลินและนักเปียโนบนเวทีคอนเสิร์ต แต่อาจารย์ได้ใช้ประโยชน์จากอันนี้เป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น
JW: ท่านเซกโกเวียนำกีต้าร์เข้าสู่ศตวรรษที่ 20 แต่นักประพันธ์ที่ท่านสนใจคือนักประพันธ์ที่ยังอยู่สไตล์ของยุคศตวรรษที่ 19, ท่านไม่สนใจที่จะพัฒนาในแนวร่วมสมัย (Contemporary) และถือกีต้าร์เป็นเครื่องดนตรีที่สำเร็จแล้ว ถือว่าท่านเป็นผู้พัฒนากีต้าร์ และนั่นเป็นสถานะซึ่งกีต้าร์ควรจะเป็น ซึ่งผมคิดว่ามันเป็นแนวคิดที่ไม่ถูก การยกย่องท่านเซกโกเวียเป็นเหมือนเทพเจ้าเป็นการถอยหลังกลับจริงๆ
ถาม: ผมสัมภาษณ์ท่านเซกโกเวีย ในช่วงบั้นปลายชีวิตของท่าน ถึงแม้ว่าผมจะยกย่องในผลงานของท่านแต่วิสัยทัศน์ของท่านไม่ได้อยู่ใน 90% ของสิ่งที่อาจารย์ได้ทำมาแล้วเลย
JW: ในโลกวัฒนธรรมทางดนตรีนั้นมันกว้างใหญ่ไพศาลกว่าใครคนใดคนหนึ่งเป็นล้านๆ เท่า ผู้คนจะถูกผลักดันทางอารมณ์หรือวิญญาณโดยดนตรีที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะมาจากอเมริกาใต้หรืออัฟริกาก็ตาม กีต้าร์เป็นเหมือน "สะพานสากลที่ผู้คนใช้เกาะเกี่ยวอยู่ในขณะที่พยายามคว้าวัฒนธรรมดนตรีจากที่อื่นๆ"
ถาม: เป็นเรื่องที่น่าสนใจไหมครับ ที่กีต้าร์สามารถรักษาความเป็นตัวของมันเอง ไม่ว่าอาจารย์จะเล่นเพลงของ Vivadi หรือ เพลงของ Francis Bebey?
JW: และคุณควรจะฉลองและยินดีในสิ่งนี้ - แต่ไม่ใช่ด้วยการไปเรียนที่จะเล่นเพลงอีกเพลงหนึ่งโดย [Mario] Castelnuovo-Tedesco [หนึ่งในนักประพันธ์ที่ท่านเซกโกเวียชื่นชอบ]
(ยังมีต่อ)
-
ถาม: ถึงอย่างไรก็ตามกีต้าร์ก็ถูกวิจารณ์ว่ามีแนวเสียงที่แคบๆ
JW: นั่นเป็นโลกทัศน์อันคับแคบของพวกยุโรเซนตริก พวกเราถูกกระทบโดยทัศนคติยุคหลังอาณานิคม ที่จะพัฒนาดนตรีในแนวที่ดีขึ้นมากขึ้น นี่คือเหตุผลที่ทำไมดนตรีร่วมสมัยถึงกลายเป็นสิ่งที่ยุ่งเหยิงไปหมด เพราะมีแนวคิดที่ว่า ดนตรีจะพัฒนาไปได้และมีความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ และนี่เป็นสิ่งที่ไม่ถูก มันกลายเป็นหลักฐานว่าอารยะธรรมหนึ่งที่ได้หมดสิ้นแนวคิดใหม่ๆ ไปแล้ว
ถาม: แต่เมื่อ Paul Simon เข้าสู่วัฒนธรรมดนตรีแบบพื้นเมือง (ethnic music) ในอัลบัม Graceland ปี 1986 นั้นเขาถูกตำหนิอย่างมากในเรื่องจักรวรรดินิยมทางวัฒนธรรม
JW: นั่นเป็นภาพของยุคแรกๆ ใน world-music เขาใช้บทเพลงหรือดนตรีที่เล่นโดยชนพื้นเมืองหรือนักดนตรีพื้นเมืองนำมาใส่ในเพลงของเขาเลย แต่พวกเราไม่ทำแบบนั้น
ถาม: ในตอนที่สำรวจแนวดนตรีของโลกใหม่ๆ ไม่ทราบว่าอาจารย์ต้องตัดสินใจหรือเปล่าว่า มากแค่ไหนที่อาจารย์ยังคงรักษาความเป็นจอห์น วิลเลี่ยมอยู่? และในจุดใดที่อาจารย์จะหายไปในแนวเพลงนั้นๆ หรืออีกด้านหนึ่ง ที่จุดใดที่อาจารย์จะทำให้เพลงเหล่านั้นเจือจางลงด้วยการใส่เอกลักษณ์ของอาจารย์?
JW: ไม่มีสิ่งใดที่คนไม่ควรทำ ยกเว้นอย่างเดียวการใช้คนๆ อื่นในทางที่ผิด มันไม่แตกต่างเลยในการทำทรานสคิบ keyboard sonata ของ Scarlatti - โดยพยายามทำให้ดีที่สุด - กับการปรับเพลงจากเกาะ Madagascar [ผู้แปล - เกาะในอัฟริกาที่คนไทยนำเอาแมลงสาบมาปรับให้เข้ากับเมืองไทยนั่นเอง ไม่ทราบตอนนี้แพร่พันธุ์ไปถึงไหนแล้ว ครัวบ้านคุณมีหรือยัง!!!] สิ่งที่ต้องคำนึงเพียงอย่างเดียวก็คือ ทำออกมาดีหรือเปล่า? ทำได้ไพเราะหรือไม่? นี่ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องผิวเผิน แต่ผมพยายามที่จะเล่นบทเพลงที่ผมชอบฟัง
ถาม: อาจารย์รู้สึกว่าเป็นหน้าที่ๆ จะต้องแสดงเพลงที่แต่งโดยนักประพันธ์ในแบบคลาสสิคหรือไม่?
JW: มันเป็นเรื่องประหลาดที่สุดที่ผมเคยได้ยินมา คุณมีหน้าที่ที่จะแสดงเพลงของนักประพันธ์ที่คุณชอบจริงๆ ถ้าหากบทเพลงนักประพันธ์คนไหน ไม่ได้ถูกนำมาแสดง ถือเป็นโชคร้าย ไม่เหตุผลอันใดที่จะจ้างนักดนตรี เหมือนจ้างโสเภณี มาแสดง
ถาม: แต่ก็มีหลายครั้งที่ผมไม่ชอบเพลงใหม่ๆ จนกระทั่งผมได้ฟังได้อยู่กับมันหลายๆ ปี
JW: ผมก็เหมือนกัน เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ แต่ผมไม่คิดว่าเป็นหน้าที่ หากคุณไม่ชอบมันจริงๆ นี่คือทั้งหมดที่ผมจะพูด
ถาม: ความสำเร็จของอาจารย์ในฐานะ recording artist ขึ้นอยู่กับการทำซาว์นเอ็นจิเนียและการจัดทำโปรดักชั่นที่อาจารย์มีส่วนร่วมอยู่มาก ใช่หรือไม่ครับ?
JW: ผมได้เสียงในแบบที่ผมต้องการเสมอ ผมรับผิดชอบกับการทำอีดิดติ้งและมิกซิ่ง ผมชอบมัน ผมค้นพบว่าพวกโปรดิวเซอร์และเอ็นจิเนียร์หลายๆ คน ไม่ได้รู้อะไรมากนักและถูกยกย่องเกินเหตุ มันน่าทึ่งมากในสิ่งที่พวกเขาไม่รู้
ถาม: นักไวโอลินและนักเปียโนหลายคน ที่มาเป็นวาทยากร ในช่วงกลางคน สิ่งใดที่ทำให้อาจารย์ยังคงสนใจในกีต้าร์อยู่มาตลอด?
JW: ผมไม่ทราบ ผมเพียงแต่รักมัน กีต้าร์ยังคงทำให้ผมประหลาดใจอยู่เสมอมา
-
บทความทั้งหมด มาจาก A classical guitarist who explores the musical map by David Patrick Stearns - Inquirer Music Critic
เรียบเรียง โดย ครู หยิบ ครับ
-
จอหน์ วิลเลี่ยม
ตอนนี้น่าจะ 30 กว่า ในวิดิโอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะ มัน ตอนโน้น งง มัยล๊ะ
John Williams - Cavatina (Live 1979) (http://www.youtube.com/watch?v=M_8d0DJpbBI#)
-
ข้างบนก็ไม่ค่อยจะได้เกี่ยวอะไรกับ จอหน์ วิลเลี่ยม มากนัก
เรามาดูประวิติ กัน ครับ
จอห์น (ชื่อกลาง คริสโตเฟอร์) วิลเลี่ยมส์ เกิดวันที่ 24 เมษายน 1941 (พ.ศ.2484) ที่กรุงเมลเบอร์น ออสเตรเลีย
บิดาชื่อ เลน วิลเลี่ยมส์ ได้ย้านถิ่นฐานจากกรุงลอนดอนมายังออสเตรเลียในปลายทศวรรษที่ 1930 และได้มาพบกับ มิลลาน ผู้กลายเป็นภรรยาเขา โดยทั้งคู่พบกันด้วยความชอบในดนตรีแจ๊ส เลนเป็นนักกีต้าร์แจ๊สที่มีชื่อคนหนึ่ง แต่ต่อมาได้เกิดสนใจในกีต้าร์คลาสสิค เมื่อจอห์นอายุได้เพียง 4 ขวบเขาได้รับกีต้าร์เป็นของขวัญ ถึงแม้ว่าจอห์นจะบอกว่าเขาได้รับการสอนของจริงๆ จังๆ ประมาณ 2-3 ปีต่อมา และด้วยความหลงใหลในกีต้าร์คลาสสิคของเลน ทำให้เขาไม่ยอมให้จอห์น เล่นกีต้าร์ในแบบอื่นๆ นอกจากกีต้าร์คลาสสิค ซึ่งเป็นความจริงที่จอห์นรู้สึกเสียใจเมื่อมีอายุได้มากขึ้น
ในปี 1952 ครอบครัวของเขาได้ย้ายกลับอังกฤษ เลนได้ตั้งโรงเรียนสอนกีต้าร์ขึ้นและประสบความสำเร็จอย่างดี ซึ่งต่อมาทาง ลอนดอนกีต้าร์เซ็นเตอร์ได้รับช่วงต่อจนกระทั่งปัจจุบันนี้ นอกจากนี้เขายังได้เห็นพรสวรรค์ของลูกชาย และอยากให้เขาได้รับการศึกษาอย่างถูกต้องจากครูที่ดีที่สุด ซึ่งในเวลานั้นในออสเตรเลียยังไม่มี และด้วยความช่วยเหลือของเทอรี่ อัสเชอร์ พวกเขาได้พบกับอังเดร เซโกเวีย ผู้ซึ่งประทับใจกับความสามารถของเด็กอายุเพียง 11 ขวบ จึงได้จัดการให้หนูน้อยได้เรียนกับเขาในระหว่างฤดูร้อนที่ Accademia Musicale Chigiana di Siena ในประเทศอิตาลี หนูน้อยมากด้วยพรสวรรค์ก็ได้กลับเรียนทุกฤดูร้อนจนกระทั่งปี 1959
ความสำเร็จครั้งแรกของจอห์น วิลเลี่ยมในเกิดขึ้นในปี 1955 เมื่อเขาได้รับเกียรติ์จากเพื่อนนักเรียนให้แสดงเดี่ยวกีต้าร์ทั้งรายการเพียงคนเดียว อันเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนไม่ว่าจะเป็นเครื่องดนตรีชนิดใดๆ
ตั้งแต่ปี 1956 ถึง 1959 เขาได้เรียนเปียโนและทฤษฎีดนตรีที่ Royal College of Music กรุงลอนดอน ที่เขาต้องเรียนเปียโนเพราะในขณะนั้นวิทยาลัยดนตรีส่วนมากไม่มีหลักสูตรกีต้าร์คลาสสิค และ RCM ก็ไม่มีเช่นกัน หลังจากที่เขาจบไม่นาน เขาก็ได้รับเชิญให้ก่อตั้งภาควิชากีต้าร์คลาสสิคที่นั่นเอง เขาอยู่ที่นั่นจนกระทั่งปี 1973 แต่ก็ยังติดต่อและเยี่ยมเยือนโรงเรียนเก่าของเขาเสมอๆ และเขายังได้สอนที่ Royal Northern College of Music ในแมนเชสเตอร์ อีกด้วย ทั้งสองสถาบันได้ให้ตำแหน่ง ศาสตราจารย์เกียรติยศ แก่เขา
สตีเฟ็น ดอด์จสัน อาจารย์สอนฮาร์โมนีใน RCM ยังคงเป็นที่ปรึกษาและนักเรียบเรียงเสียงประสานให้กับ จอห์น วิลเลี่ยม ลูกศิษย์ของเขาเป็นเวลาอีกหลายๆ ปีต่อมา และในปี 1971 ได้แต่ง Guitar Concerto No.2 อุทิศให้กับจอห์น ตามที่ได้รับคำร้องขอ
-
จอหน์ วิลเลี่ยม
ช่วงนึง ก็ มีเบื่อ เหมือนกัน ไปเล่น ร๊อค เฉยเลย
อัลบัมแรกของวง Sky ได้ออกวางตลาดเมื่อต้นฤดูร้อนปี 1979 และได้ช็อควงการเพลงคลาสสิค เมื่อนักดนตรีคลาสสิคที่ได้รับการยอมรับนับถืออย่างยิ่งคนหนึ่งได้ตั้งวงร็อค ท่ามกลางเสียงครหาว่า "ทรยศ" และ "ขายเพื่อน" จอห์น วิลเลี่ยมส์ ก็ยังคงรักษาท่าทีและพยายามอย่างยิ่งที่จะขจัดความกลัวของแฟนคลาสสิคของเขาว่าเขาจะหันหลังให้กับวงการคลาสสิค เวลาห้าปีที่เขาอยู่วง Sky เป็นช่วงเวลาที่เขายุ่งมากที่สุด และแฟนคลาสสิคก็หายตกใจ เมื่อเขาได้สลับไปมาระหว่างการทำงานกับวง และ การบันทึกแผ่นเพลงคลาสสิคกับทัวร์คอนเสิร์ต
ใน Gramophone ซึ่งเป็นวารสารของเพลงคลาสสิคที่สำคัญ ได้วิจารณ์แผ่นแรกของ Sky ไว้ว่า .... ศิลปินกีต้าร์คลาสสิคผู้ซึ่งผลงานของเขาได้ยกระดับมาตรฐานให้วงการ ค้นหาอะไรในบทเพลงที่ไม่ได้ต่อเนื่อง [กับงานเก่าๆ] เช่นนี้? หากว่าความสำเร็จของอัลบัมในอันดับบนชาร์ทของ LP คงทำให้คำถามนี้ไม่มีความหมายอีกต่อไป ....
ในปีนั้นเขาได้เข้าร่วมกิจกรรมที่นับได้ว่าเป็นสิ่งที่น่ายกย่องที่สุดในวงการบันเทิง งานซี่รี่ส์คอนเสิร์ตที่ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งนำโดย John Cleese แห่ง Monty Python เพื่อการกุศลจัดโดยองค์กรตำรวจลับเพื่อองค์กร Amnesty International ช่วงที่เล่นคอนเสิร์ตนี้ วิลเลี่ยมได้เล่นคู่กับศิลปินที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเล่นด้วยกัน ก็คือ Pete Townsend แห่งวง "The Who" หลังจากนั้นสองปี ในงานฉลองครบรอบ 30 ปีขององค์กรนั้น เขาและเพื่อนวง Sky ได้แสดงคอนเสิร์ตที่น่าจดจำใน Westminster Abbey ซึ่งเป็นร็อคคอนเสิร์ตแรกและหนึ่งเดียวจนกระทั่งทุกวันนี้ที่ได้แสดงที่นั่น
แม้ว่า (หรืออาจเป็นเพราะ?) เขาได้ออกจากรากดนตรีคลาสสิคของเขา ในปี 1980 เขาได้รับพระราชทานเครื่องราชฯ ชั้น Order of the British Empire จากสมเด็จพระราชินีอังกฤษ ซึ่งเป็นเกียรติ์อย่างยิ่งสำหรับคนที่ไม่ใช่ชาวอังกฤษ ถึงแม้ว่าเขาสามารถใช้ "John Williams, O.B.E." ได้ แต่เขาก็ไม่เคยใช้และไม่เคยพูดถึงในประวัติของเขาด้วยซ้ำ
-
ตอน ไปทำวง sky
SKY - Chiropodie No 1 by Peek & Flowers (http://www.youtube.com/watch?v=AU0gmS94-FI#)
-
ฟังแล้ว ปวดหัวเหมือนกัน ผม
เพลงมัน ปนๆ หลายๆแบบ เข้ามาด้วยกัน
มันส์ ดี เฮฟวี่ ปนๆ หลายๆอย่าง ผมว่า เพลง คล้ายๆ กับ แนว ของ อลับ พลาซัน โปร เจค จัง
Sky - Toccata (Live at Drury Lane Theatre) (http://www.youtube.com/watch?v=TVE26_Zcoic#ws)
-
ก็จบด้วย วง Alan Parsons Project
ในเพลง ที่เด่นที่สุด ของวงนี้ล๊ะกัน Eye In The Sky
Alan Parsons Project - Eye In The Sky (http://www.youtube.com/watch?v=5-41tg_CS7s#)
-
ต่ออีกนิดดีกว่า เนื่องจาก ชอบวงนี้
เผื่อน้าๆ จะซื้อแผ่น ซีดี มาฟัง
ปกนี้เลยครับ คือ อัลบั๊ม อายๆนี่แหละ
บัณทึกเสียงได้เด็ด ขาดมาครับ ขอบอก
Alan Parsons Project - Eye In The Sky (http://www.youtube.com/watch?v=-1IXQ1pKl_Q#)
-
david russell,Pepe Romero (และก็ตระกูล Romero) ตอนนี้นึกออกแค่นี้อะคับ เด๋วต้องกลับไปดูแผ่นซีดีที่บ้านอะคับ
-
ผมขอสารภาพน้า redtopup ว่า
แผ่นนี้ ผมซื้อจากห้างเซ็นทรัล เกือบสามสิบปีแล้ว (โซนาต้ากีต้าร์เอ็นซะด้วย)
ยังฟังไม่จบเลยครับ อิอิ
(http://image.free.in.th/z/iz/dsc01346.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=61f374dd64efcbb926882d36512f4097)(http://)
-
ส่วนตัวผม คนที่ชอบที่สุดคือ Alvaro Pierri ครับ ยังไงก็เอาของคนอื่นมาฝากให้เพื่อนๆเยอะๆนะครับ
-
ผมขอสารภาพน้า redtopup ว่า
แผ่นนี้ ผมซื้อจากห้างเซ็นทรัล เกือบสามสิบปีแล้ว (โซนาต้ากีต้าร์เอ็นซะด้วย)
ยังฟังไม่จบเลยครับ อิอิ
(http://image.free.in.th/z/iz/dsc01346.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=61f374dd64efcbb926882d36512f4097)(http://)
โอ้โห้ น้าซื้อแผ่นเสียงมา 30 กว่าปีแล้วเลยรึครับ แผ่นยังสภาพใหม่กิ๊กเลย
สุดยอfมากเลยครับน้า มุ๋ย น้าแฟนตัวยงเลย
แผ่นเสียงผมว่า เสียงมันดีกว่า ซีดี มากๆเลยครับ โลกดิจิต้อน ผมว่ายังไง ก็สู้โลกของอณาล๊อคไม่ได้ โคยเฉพาะ ที่เกี่ยวกับเสียง
มี ของ วิล่าโรบอสด้วย สุดขีดเลยครับน้า แผ่นนี้ มีเพลงนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ พีลู๊ด เบอร์ 1
John Williams - Prelude n.1 (H. Villa-Lobos) (http://www.youtube.com/watch?v=IcNi-5moPe4#)
-
ส่วนตัวผม คนที่ชอบที่สุดคือ Alvaro Pierri ครับ ยังไงก็เอาของคนอื่นมาฝากให้เพื่อนๆเยอะๆนะครับ
รอเพื่อนๆ มาช่วยกันอยู่นี่แหละครับ
หายไปหมดเลย ขากีต้าร์คลาสสิค ไม่ค่อยมาช่วยกันเลย
-
(http://images.amazon.com/images/P/B001NTQD5S.01_SL75_.jpg)
ขวัญใจคนล่าสุดของผม Berta Rojas
-
Berta Rojas เป็นนักกีตาร์ชาวปารากวัย บ้านเดียวกับ บาริออสเลยครับ
ผมเคยดูสดครั้งนึงเมื่อราวๆต้นปีนี้เอง เค้ามาเล่นที่เชียงใหม่ เสียดายพลาดโอกาสเข้ามาสเตอร์คลาสไป
น่าจะเป็นคนที่เล่นและตีความเพลงของ บาริออสได้ถึงที่สุดในยุคนี้แล้วนะครับ
http://www.youtube.com/watch?v=8B9AuXUqA-o
-
พูดถึง ออกูสติน บาริออส
ผมชอบเพลง ของ นักประพันธ์ ท่านนี้มากเลยครับ
เพลงออกหวานๆทุกเพลงเลย
สมัยก่อน แอบ นินทากับ รุ่นน้องว่า สงสัย ท่าน บาริออส เป็น แบบว่า 2 จิตร อะไรประมาณนั้น ถ้าพูด เป็น ความหมายไม่ดี ดู หมิ่น อะไรประมาณนี้ ผมก็ ขออภัย ด้วยครับ
เพราะ การใช้วิธีการพิมท์ คำพิมท์ มันจะสื่อไม่ค่อย ถูกต้องเหมือน คำพูดที่คุยกัน
เพราะเพลง บ่งบอก นิสัยของ ผู้ประพันธ์เพลง
เป็นหนึ่งใน ดวงใจผมเลยครับ
Berta Rojas ชอบครับ ผมเห็นนักกีต้าร์ ยุคปัจจุบัณ เล่นกีต้าร์แล้ว
ผมว่า คนยุคใหม่ เล่นกีต้าร์เก่งกว่า คนยุคเก่ามากเลยครับ น้า ชนิดที่ว่าไม่ติดฝุ่นกันเลยทีเดียว
ในอายุที่เท่ากัน คนรุ่นใหม่ นั้น ทิ้งห่างนักกีต้าร์รุ่นเก่าๆเป็นอย่างมาก
ไม่รู้จะเล่นเก่งไปถึงไหนกัน พวกระดับโลกเนี่ย
กีต้าร์ยุคใหม่ ก็ ตอบสนองดี บางยี่ห้อ ไม่ต้องดีด พักสายในหลายๆเพลง เหมือน อย่างกีต้าร์ แบบเก่า
พัฒณากันไปมากจริงๆ สำหรับช่างทำกีต้าร์สมัยนี้ แค่กระดิกนิ้ว นิดเดียวเอง เสียงกีต้าร์พุ่งดังลั่นแล้ว
ทั้ง กำลังนิ้ว ที่ดีสุดๆ กีต้าร์เสียงดี บวกกัน สุดๆจริงๆเลยครับ Berta Rojas
ความเห็นส่วนตัว ผมชอบมากกว่า ana อีก
-
แบบนี้ผมก็ว่าไประดับโลกได้ น๊ะเนี่ย
ผมขอเรียกว่า อ nut ล๊ะกัน ครับ
มีผลงานออก ซีดี ด้วย สำหรับ นักกีต้าร์ คนไทย
เข้าใจเลือกเพลง อัด ซีดี จริงๆ
Vals no.4 (http://www.youtube.com/watch?v=vEwl1SJ9C4k#)
http://www.musicddd.com/ (http://www.musicddd.com/) เว็บไซค์ครับ
-
เล่นหวานมากๆเลย
Caazapa : Agustin barrios By Nut (http://www.youtube.com/watch?v=nnlbylV0L0I#ws)
เพลงของ ปรมจารย์ บาริออส ออกหวานๆ ยังกับ น้ำแข็งใสใส่ แตงไทยจริงๆ
หวานสดชื่น ฟังเเล้ว สดชื่นหวานแหวว ไปหมด
นับถือ มากๆ สำหรับ อ. nut
-
อีกคนก็ Julian Bream ไงครับ..comtemp ก็นี่ครับ Los Indios Tabajaras
-
เขาอัดยังไงครับ เสียงรบกวน แบบเสียงลม เสียงคลื่น ไม่มีเลยอะ ถ้าไม่ตัดต่อนะครับ หรืออัดแล้วมาเล่นตามอีกรอบครับถ้าอย่างนั้นทำไม่เป๊ะเหมือนเล่นสดเลยครับผม
-
ส่วนตัวผม คนที่ชอบที่สุดคือ Alvaro Pierri ครับ ยังไงก็เอาของคนอื่นมาฝากให้เพื่อนๆเยอะๆนะครับ
รอเพื่อนๆ มาช่วยกันอยู่นี่แหละครับ
หายไปหมดเลย ขากีต้าร์คลาสสิค ไม่ค่อยมาช่วยกันเลย
ว่างๆจะเข้ามาช่วยนะครับ
-
นักกีตาร์คลาสสิคแต่ละคนมีสไตล์ที่แตกต่างกันครับ
ผมชอบแทบทุกคนครับ และนำข้อดีของหลายๆคนมาศึกษา
เช่น
John Williams เล่นจังหวะตรงมากครับ รายเรียบ แต่เรียบเกินไป ไม่ค่อยมีความหลากหลายของซาวเท่าไหร่
Julian Bream ผมชอบมิวสิคคนนี้มาก แต่จังหวะจะไปเป๊ะเหมือน John Williams เป็นที่มีความหลากหลายของซาวมากครับ
David Russell ราบเรียบ กลมกล่อม พอดีๆ โดยส่วนตัวชอบครับ
Manuel Barrueco เป็นคนเทคนิคดีมาก ซาวหนากลม มือนิ่งมากครับ เทคนิคผมยกให้คนนี้เลยครับ
Andres Segovia มีสไตล์เป็นของตัวเองมาก เป็นบุคคลสำคัญมากสำหรับกีตาร์คลาสสิคครับ
ที่ดังๆก็มีประมาณนี้ครับ
จริงๆมีเยอะมาก
แต่ผมพิมพ์ไม่ไหวครับ
(เป็นคนพิมพ์ช้า 555+)
-
มี ของ วิล่าโรบอสด้วย สุดขีดเลยครับน้า แผ่นนี้ มีเพลงนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ พีลู๊ด เบอร์ 1
..............
ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลา น่าจะใช่ครับ แต่ตอนนี้หัวเข็มกุดหมดแล้ว ซื้อใหม๋ก็มีแต่ราคาไฮเอ็นด์ ฮือฮือ
-
ผมชอบ William Kanengiser ครับ
โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ในLAGQ ดูแล้วมีชีวิตชีวาดี
-
ผมชอบ William Kanengiser ครับ
โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ในLAGQ ดูแล้วมีชีวิตชีวาดี
วงนี้ผมชอบscott tennent ที่สุดครับน่ารักดี ฮ่าๆ
-
เอกชัย เจียรกุล น้องเบิร์ด คนไทยเราเนี่ยแหล่ะครับ เก่งกว่าเยอะ ได้ไปเรียนกะน้องเขา 4 เดือนเอง ตอนนี้ไปเรียนออสเตรียแล้ว ได้มีโอกาสเล่นกีต้าร์ของน้องเขาด้วย สั่งทำจากแคนาดา หนักโคตร ยังกะถือปืนกล แต่แค่วางน้ิวบนสายเท่านั้น เสียงพุ่งออกมาเลยครับ ยังกะพิณประทานโทษครับ กีต้าร์น้องเค้า ตัวละ 2 ล้านกว่า ครับพี่น้อง
-
เอกชัย เจียรกุล น้องเบิร์ด คนไทยเราเนี่ยแหล่ะครับ เก่งกว่าเยอะ ได้ไปเรียนกะน้องเขา 4 เดือนเอง ตอนนี้ไปเรียนออสเตรียแล้ว ได้มีโอกาสเล่นกีต้าร์ของน้องเขาด้วย สั่งทำจากแคนาดา หนักโคตร ยังกะถือปืนกล แต่แค่วางน้ิวบนสายเท่านั้น เสียงพุ่งออกมาเลยครับ ยังกะพิณประทานโทษครับ กีต้าร์น้องเค้า ตัวละ 2 ล้านกว่า ครับพี่น้อง
ถ้ากีตาร์ของน้องเค้า Greg Smallman ทำใน ออสเตรเลียครับ
-
เอกชัย เจียรกุล น้องเบิร์ด คนไทยเราเนี่ยแหล่ะครับ เก่งกว่าเยอะ ได้ไปเรียนกะน้องเขา 4 เดือนเอง ตอนนี้ไปเรียนออสเตรียแล้ว ได้มีโอกาสเล่นกีต้าร์ของน้องเขาด้วย สั่งทำจากแคนาดา หนักโคตร ยังกะถือปืนกล แต่แค่วางน้ิวบนสายเท่านั้น เสียงพุ่งออกมาเลยครับ ยังกะพิณประทานโทษครับ กีต้าร์น้องเค้า ตัวละ 2 ล้านกว่า ครับพี่น้อง
น้องเค้าเปลี่ยนจากสมอเม่นๆ แล้วรึครับ
-
ผมชอบ William Kanengiser ครับ
โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ในLAGQ ดูแล้วมีชีวิตชีวาดี
ผมก็ชอบมากเลยครับ Kanengiser
Bill Kanengiser (http://www.youtube.com/watch?v=uAJCiExXP40#)
William Kanengiser - Effortless Classical Guitar (http://www.youtube.com/watch?v=aWpSzjmiAmc#)
-
ถ้าเป็นผู้หญิง ผมชอบ 3 คน Kaori Muraji, Ana Vidovic และ Xuefei Yang
Tears in Heaven - KAORI MURAJI .村治佳織 (http://www.youtube.com/watch?v=eJ_834v9pKE#ws)
Ana Vidovic - Grande Sonata de Paganini - Allegro Risoluto (http://www.youtube.com/watch?v=NQoh45IpWeQ#)
Guitare classique - Xuefei Yang - Butterfly Lovers -.avi (http://www.youtube.com/watch?v=j13IhWwG2Dg#)
-
กีต้าร์ของน้องเบิร์ดที่ว่าน่ะ เขาสั่งทำใหม่ก่อนไปออสเตรียครับ ต้องนั่งเครื่องไปเอาเองเลยทีเดียว ก็น้องเค้าบอกผมเอง หนักโคตรเรยครับ โหย มีวาสนาได้ลองเล่น สุโค่ย สวดยวด
-
ว้าว กีต้าร์ตัวล๊ะเป็นล้านเลย
เป็นผมๆไม่ซื้อ ผมว่า ตัวล๊ะ 3-4 แสน นี่ ก็แพงบรมแล้ว น๊ะ
จริงๆแต่ก่อน สมอ แม่น แม่น เป็นกีต้าร์ ที่ไม่มีใครรู้จักเลย
จอหน์ วิลเลี่ยม เอาไปเล่น
กีค้าร์ขึ้นราคาในทันทีทันใดเลย
มียี่ห้อ เรด เกรด ที่ก็อบ สมอ แม่น แม่น เหมือนกัน เสียง ดังโครตๆเลย ผมเคยได้อนิสง ลอง อยู่ เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ฮัคกี้หิ้วเข้ามา ขายที่โรงเรียน
หนักยังกับ กีต้าร์ 2 ตัวเลย ผมมาดูยูทูป โครงมันเป็นรังผึ้งไปหมดเลย
-
เอกชัย เจียรกุล น้องเบิร์ด คนไทยเราเนี่ยแหล่ะครับ เก่งกว่าเยอะ ได้ไปเรียนกะน้องเขา 4 เดือนเอง ตอนนี้ไปเรียนออสเตรียแล้ว ได้มีโอกาสเล่นกีต้าร์ของน้องเขาด้วย สั่งทำจากแคนาดา หนักโคตร ยังกะถือปืนกล แต่แค่วางน้ิวบนสายเท่านั้น เสียงพุ่งออกมาเลยครับ ยังกะพิณประทานโทษครับ กีต้าร์น้องเค้า ตัวละ 2 ล้านกว่า ครับพี่น้อง
น้องเค้าเปลี่ยนจากสมอเม่นๆ แล้วรึครับ
พี่เบิีร์ดขาย Smallman แล้วครับ
ผมเคยลองมาแล้ว เสียงดังมากครับ
สู้เปียโน Upright ได้สบายๆเลยครับ
-
เอกชัย เจียรกุล น้องเบิร์ด คนไทยเราเนี่ยแหล่ะครับ เก่งกว่าเยอะ ได้ไปเรียนกะน้องเขา 4 เดือนเอง ตอนนี้ไปเรียนออสเตรียแล้ว ได้มีโอกาสเล่นกีต้าร์ของน้องเขาด้วย สั่งทำจากแคนาดา หนักโคตร ยังกะถือปืนกล แต่แค่วางน้ิวบนสายเท่านั้น เสียงพุ่งออกมาเลยครับ ยังกะพิณประทานโทษครับ กีต้าร์น้องเค้า ตัวละ 2 ล้านกว่า ครับพี่น้อง
น้องเค้าเปลี่ยนจากสมอเม่นๆ แล้วรึครับ
พี่เบิีร์ดขาย Smallman แล้วครับ
ผมเคยลองมาแล้ว เสียงดังมากครับ
สู้เปียโน Upright ได้สบายๆเลยครับ
แล้วเดี่ยวนี้น้องเบิรด์ ใช้กีค้าร์อะไรอยู่ ล๊ะครับตัวที่สั่งทำใหม่น๊ะ
ราคาจั๊กบาท ตัวล๊ะเป็นล้านรึเปล่าครับ น้องเบิรด์กำลังที่จะหลงทางแล้วล๊ะจะบอกให้
หลงทางแบบไม่เสียอณาคต แต่ หลงทาง เพราะ กิเลส มากกว่า
กีต้าร์ ในโลกนี้ ผมว่าน๊ะ พวก ดีดี เสียงกินกันไม่เท่าไหร่หรอก พอ ชินเสียงซักพัก เหมือน เครื่องเสียงไฮเอนด์ เราก็จะรู้สึกเฉยๆแล้ว
เพราะ ตัวโน้นก็เสียงดี ตัวนี้ก็เสียงดี
มันอยู่ที่ว่า กีต้าร์ยี่ห้อ ไหนๆไปอยู่ในมือ ศินปิน คนไหน ราคามันก็จะกระโดดมากๆ
เป็นผม ผมหากีต้าร์ หลายๆ บุคลิค เสียง มีหลายๆตัวดีกว่า
ตัวล๊ะเป็น ล้าน หา กีต้าร์แบบ คอนเสิรท์ ดีๆ ผมว่า ได้ อย่างน้อย ๆ ก็ 3 ตัวล๊ะ
หรือ ว่า น้องเบริด์ เค้า ก็ มีหลายตัวอยู่แล้ว
ขอคาระวะเลย จริงๆ พับผ่าซี่
-
ขอบคุณมากครับ
-
มี ของ วิล่าโรบอสด้วย สุดขีดเลยครับน้า แผ่นนี้ มีเพลงนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ พีลู๊ด เบอร์ 1
..............
ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลา น่าจะใช่ครับ แต่ตอนนี้หัวเข็มกุดหมดแล้ว ซื้อใหม๋ก็มีแต่ราคาไฮเอ็นด์ ฮือฮือ
น้าครับผมชอบแผ่นเสียงมากๆครับ
ลองเขียน เล่นๆให้อ่านเพลินๆ ล๊ะกันครับ
ลองสะบัด ปลายปากกา เขียนเล่นๆ อ่านเพลินๆ กัน ครับ
จริงมั้ยครับ ที่ความสุขเล็กๆของเราหลังจากการทำงานที่เหน็ดเหนี่อยแล้ว
ความสุขเล็กๆบางครั้งได้มาจากการฟังเพลงที่บ้านยามที่เราว้าเหว่า
อยากครับขอบอกว่าอยากที่จะหาเพื่อนร่วมก๊วนเล่นแผ่นเสียงด้วยกัน ครับ
อย่างน้อยๆความสุขเล็กๆของเราน่าจะช่วยให้มีกำลังใจในการทำงานเพื่อที่หาเงินมาได้
ก็จะได้มาตอบสนองความกระสันต์ของตัวเราเอง คงเป็นเรื่องจริงครับที่เราหาเงินมาทำไม
เพื่อนำมาซึ่งทำให้ชวิตมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นในด้านวัตถุ สำหรับในด้านจิตรใจก็สุดแท้ในแต่ล๊ะคนไป
เครื่องเสียงมันคงเป็นที่ สิ่งสำคัญในชวิตในอันดับสุดท้าย เลยก็ว่าได้
มาเรื่อยเปลื่อยกันครับกับเสียงเพลง
เพื่อเป็นการจูงใจให้หลายๆท่านที่ยังไม่เคยสัมผัสกับธรรมชาติของแผ่นเสียง
ผมขอบรรยายสรรพคุณของโอสถชั้นเลิศและย้อนรอย สำหรับผู้ที่ กำลังหันซ้ายหันขวา ว่าจะเดินไปทางไหนดี
หรือ เดินไปทั้งคู่เลยดีกว่าเล่นทั้งแผ่นเสียงและทั้ง ซีดีด้วย
-
เพื่อเป็นการจูงใจให้หลายๆท่านที่ยังไม่เคยสัมผัสกับธรรมชาติของแผ่นเสียง
ผมขอบรรยายสรรพคุณของโอสถชั้นเลิศและย้อนรอย สำหรับผู้ที่ กำลังหันซ้ายหันขวา ว่าจะเดินไปทางไหนดี
หรือ เดินไปทั้งคู่เลยดีกว่าเล่นทั้งแผ่นเสียงและทั้ง ซีดีด้วย
หากเราย้อนรอยลึกลงไปในอดีต ที่ดิจิต้อนเพิ่ง เปิดฉาก ใหม่ๆ ผมว่าดูๆแล้ว เหมือนมีดกับปืนเลยครับ
มีดคืออณาล๊อคปืนคือดิจิต้อน
ความไม่แน่นอน ในแหล่งต้นสัญญาณ ทั้งแผ่นเสียงทั้ง เทป อยู่ในอันดับของความเสี่ยงเลยครับ
ที่อณาจักรที่ได้ก่อตั้งมาหลายชั่วอายุคนอาจล่มสลายได้ในชั่วข้ามคืน เพราะเจ้าปืนบรรไรกัลล์ที่มีนามว่า
เจ้าวายร้ายซีดีนั่นเอง
-
การล่มสลายนี้ก็คงเห็นบทเรียนกันมาแล้วน๊ะครับ เพียงชั่วยามเดียวที่กระบี่มือหนึ่ง แห่งเกาะดอกท้อได้
แสดงบทกวีกับ ต่อสู้กับเจ้าหุบเขา ดอกเหมือย มันสะกดว่าหอ มอ เอืย ออ ยอ ใช่ป่าวก็ไม่รู้แต่ผมพิมท์ ขึ้นมา
มันเป็นแบบนี้ ถ้าสะกดผิดเป็น หอ มอ ออ ยอ ล๊ะยุ่งตาลห่าเลย
สงสัยผมคงสะกดผิดขอทั้งผิดล๊ะกันครับ
การปะทะกันระหว่างคลื่นซินามิ กับ ใต้ฝุ่นทอร์นาโดนั้นสร้างความเสียหายให้กับกระเป๋าตังอย่างมากมาย
นั่นคือเจ้า เลเซอร์ดิสกับเจ้า ดีวีดี
-
เพียงแค่น้ำค้างเกาะที่เปลือกตาภายใต้เงาโล่มที่เยือกเย็น หยดน้ำค้าง ที่แข็งตัวก็กลับกลาย เป็นมีดแหลมใต้ชายคา
ก็ได้เสียบเข้าที่ ดวงใจ ของเจ้าสำนักเกาะดอกท้อ เลเซอร์ดิส ขาดใจตายคามีดน้ำค้าง ในตานั้นยังจ้องมองดูด้วยความดุดันและงงงวย ติดหนังจีนครับยอมรับตรงๆ
เรียกว่าผ่องถ่ายขายแผ่นกันไม่ทัน ขายเครื่องทิ้งกันไม่ทัน เพราะเพียงชั่วข้ามคืนอณาจักรที่ได้ก่อตัวขึ้นมาไม่กี่ปีก็ต้องพ่ายให้กับ ศิทธ์ผู้น้องที่ได้เรียนคำภียบทเดียวกัน ที่ใช้แสงเป็นอาวุธ และใช้รหัสลับ 01 เหมือนกัน
อาจเรียกได้ว่าคลื่นลูกใหม่แรงกว่า
-
หากนับไปแล้วผมว่า ดูเหมือน เป็นกลไกทางการตลาดจริงๆ ที่มนุษย์จากประเทศที่เรียกตัวเองว่าเจริญแล้ว
ค่อยๆปล่อยไม้เด็ดออกมาเพื่อสร้างกุศลดุลการค้าให้แตกต่างกัน
ผมว่าจริงๆ ไอ้เจ้า ดีวีดี หรือ ไอ้เจ้า เฮชดีซีดี หรือ บูโรงบูเรย์ อะไรเนี่ย
อย่างเจ้าอสูร้าย อย่างเจ้า บูเรย์ อะไรนี่
ไอ้เจ้าระบบพวกนี้เนี่ยผมว่าเขาคิดได้ตั้งแต่ อุแว้ ทำเครื่องเล่น ซีดี ตอนโน้นแล้วแต่ค่อยๆปล่อย วิชามาร ออกมา ทีล๊ะ กระบวนท่า
-
แล้วอย่างเราๆ ตราบใดที่หูหาเรื่องหรือ ตาเริ่มเป็นกุ้งยิง มองภาพ ขาอ่อนไม่ค่อยชัด
กระเป๋าใบเก่าๆก็ต้องมีอันฉีกไปทุกที เพราะระบบ ปฎิวัติ ที่อยู่ภายใต้กฎแห่งแรงโน้มถ่วง ที่ว่าวันนึง มาถึง อะไรต่างๆ จะต้อง มาเริ่มนับหนึ่งใหม่ทั้งนั้น
กลับมาต่อครับ
เมื่อลมหนาวได้ผ่านพ้นไป ฝุ่นได้เจือจางลงไป กาลเวลาได้ ผันผ่านมาระดับหนึ่ง
ซึ่งนานพอที่จะยืนยันได้ว่า แผ่นไวนิลนั้น คงไม่ใช่เจ้า ซอมบี้ที่ได้ฟื้นคืนซีพขึ้นมา
อย่างน้อยๆที่ว่างและร่องหลืบที่เหลืออันน้อยนิด ที่จะให้ได้เบียดตัว และยังยืนได้ตลอด สายบนเส้นทางสายเส้นเสียง
ความต่อเนื่องในการผลิต เครื่องเล่นตลอดจน ซอพแวร์ คือ แผ่นเสียงเอง ก็ยังมีการผลิตอันต่อเนื่องมาตลอดเพื่อบำบัดความใคร่ของนักฟัง เพลงมาโดยตลอด
-
มนต์เสนห่ของมันนั้น ผมมั่นใจว่า มีหลายคนที่ร่วมสังคณากับมัน
จะยังคงมีโอกาศเลือกซื้อแผ่นเสียงได้อีกยาวนานครับ
หากจะพูดกันในแง่ของเสียงแล้ว เสียงที่ออกจากแผ่นเสียงนั้นมีความต่างอย่างชัดเจนเลยทีเดียวที่ต่างจากเสียงของซีดี
ฝ่ายหนึ่งใช้ แสง ในการร่ายเวตมนณ์แต่อีกสำนักใช้เพชร แทนสายตาในการอ่านคัมภียร์มรณะ
มีดีและมีเสีย แนวทางในการเล่นแผ่นเสียงนั้นวุ่นวายมาก ไม่ว่าการเดินหาแผ่นเสียง ที่หายากมากๆ
การเซ็ทอัพเครื่องเล่น การเลือกการแมช์อุปกรณ์ทางไฟฟ้า
หลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องค่อยๆหล่อหลอมจนเป็นเนื้อเดียวกัน กับหลายสิ่งหลายอุปสรรค ที่ขวางกั้น
-
ค่อยๆหมดมุขทีล๊ะนิดแล้วผม อ๊ะ
พยายาม อีกหน่อย ทำหัวให้โล่งๆก่อน
-
จนหลายๆคนเบื่อที่จะเล่นมัน ชื่อก็บอกแล้วครับว่าเล่นเครื่องเสียง ก็เล่นล๊ะกันอย่าไปจริงจังอะไรกับมันมาก
หากจริงจังถึงขั้น ตั้งสำนัก แล้ว ทั้งเรื่องของห้องฟัง
ทั้งเรื่องของคณะลูกขุนที่จะมานั่งฟังแล้วคุยกันไปวิจารย์เสียงกันไปมันจะไม่มีความสุขเปล่าๆ
อาจทำให้ชวิตครอบครัวนั้นห่างเหิน
งานการไม่เป็นอันทำเพราะหลงมากไปกับเครื่องเสียง
โจทย์สแควรู๊ทที่เคยทำประจำกับศรีภรรยาที่ชอบนอนหันก้นให้ก็ไม่ได้ถอดรหัสซักที อีแบบนี้อย่าไปเล่นเครื่องเสียงดีกว่า
-
ผมให้ข้อคิดอย่างนึงคือ เสียงเกิดได้จากการสั่นสะเทือน แล้ววิ่งเข้าสู่อากาศแล้วมาเข้าหูเรา
ดังนั้นเมื่อคิดถึงเหตุผลหลัก ในการกำเนิดเสียงแล้วดูเหมือนว่าเจ้าแผ่นไวนิลนั้น เป็นอะไรที่ถูกต้องกว่า
เจ้าแสงมหาปลัยที่เอาแสงเป็นล่ามในการอ่านคัมภียร์ ยังไงก็แล้วแต่ตัวแปรนั้นมีมากมายยิ่งในเครื่องเล่นแผ่นเสียงนั้นตัวแปรนั้น มากมายจริงๆ ทำให้ในน้ำเสียงที่ได้ออกมาเหมือนก๋วยเตี๋ยวเรือ ในหลายสำนัก รสชาติถูกปากแตกต่างกันไป ไปแบบมั่วนิ่มๆแล้วครับท่าน
เจ้าตัวแปรต่างๆนี่แหละที่ทำให้ คนส่วนมากหันไปหาเจ้าซีดีแทน
มีเพียงน้อยนิดกระจิดเดียวเท่านั้นเอง ที่ยัง หลงเจ้าไวนิลกันอยู่
และไอ้เจ้าที่เหลือน้อยๆก็ยังแตกแขนงออกไปอีก จริงๆอาจจะไม่อยากเล่นแต่ทำไงได้ มีแผ่นเก่าเก็บเอาไว้จะทิ้งก็เสียดายของ เลยต้องเอามรดกจาก คุณ พ่อ มาดำเนินการต่อ แต่ถ้าหากดำเนินการต่อไม่ไหวปรึษาผมน๊ะครับ
จะขอไปดูแผ่นที่บ้านคุณคนแรกเลย
-
จะยังไงก็แล้วแต่ แผ่นเสียงนั้นมันก็เหมือนอื่นๆครับ ที่หาก เราได้ไปฟัง คนที่เล่นไม่เป็นแล้ว เราก็จะว่ามันก็งั้นๆ
ไม่เห็นเสียงจะดีตรงไหนเลย ทั้งเสียงฝนตก ทั้งเสียงแตกพร่า เสียงก็อับทึบสิ้นดี
แนะนำครับคงต้องไปนั่งลองฟังในร้านเครื่องเสียงที่เขาเน้น อณาล๊อค กัน ก็จะมีความคิดที่เปลี่ยนไป
เสียงของมันอาจไม่ดึงดูดในสัมผัสแรกเหมือนซีดี แต่ยิ่งนานวันเข้าหากคุณเข้าถึงจะรู้เลยครับว่ามันเป็นอะไรที่ได้ทั้งทางกายและทางใจ
-
ไม่ว่าจะเป็น ปก ซอง ของแผ่นเสียงนั้น มันมีค่าล้ำลึกมาก งานอารท์ดีดีนี่เอง ยิ่งอัลบั๊มไหน บัณทึกเสียงได้เด็ดขาด ต่อให้แสงจากเจ้าซีดีเจิดจ้าปานใด เมื่อ มาปะทะกับเพชรที่ เงาวับมีสันมีเหลี่ยมในเส้นเสียง มันสามารถสะท้อน แสงกลับไปได้ฉันนั้นเลยครับ เจ้าวายร้ายซีดี จะทำอะไรเจ้าไวนิลไม่ได้เลย
ครับมิได้ตั้งใจจะให้มีใจมาทางอณาล๊อคมากไป เดี่ยวมาแย่งหาแผ่นกับแฟนพันธ์แท้อีก
กับการเริ่มต้นที่ดีเท่านั้นครับ ที่จะทำให้เรา ไม่เสียเงินมากๆโดยใช่เหตุ
บทสรุปก็คือ ชอบก็เล่นไม่ชอบก็ผ่านไป แต่ถ้าชอบแล้ว สังคมในวงแคบๆของคนเล่นแผ่นเสียงนั้น ก็คงเหมือนกับ สังคมของการอดิเรกงาน ที่ว่างเมื่อไหร่ก็พักผ่อน
การเล่นแผ่นเสียงนั้น งานที่สนุกเหมือนเล่นรถเก่านั่นคือ วิ่งหา แผ่นเสียงครับ ตระเวนหาแผ่นไปเรื่อยๆ
เหมือนรถโปราณที่ แต่งรถไปเรื่อยๆหาอะไหล่ ค่อยๆใส่ให้สมบูรณ์ เพื่อเติมให้เต็ม
ได้แผ่นใหม่ๆมาก็ค่อยๆมานั่งล้างแผ่น แล้วก็เอาเข็มลงฟังเสียง ไป พร้อมกับอ่าน ประวัตืในแผ่นนั้นที่เขาพิมท์มา
อ่านไปฟังไป เพลินมากครับ
ไม่รู้ว่าในอณาคตนั้น จะมีอะไรผุดขึ้นมาอีก ในโลกแห่งมายา
แต่ที่แน่ๆผมจะขอแน่วแน่ในอณาล๊อคต่อไปครับ มาร่วมอุดมการณ์ด้วยกันมั้ยครับ
ขอแบบจบดื้อๆครับ
-
ผมชอบแผ่นเสียงมากๆเลยครับน้า
เพลง The way we were ของห้องรกๆ (http://www.youtube.com/watch?v=kB7AbPa3Pfo#ws)